ساخت بزرگترین پارک انرژی‌های تجدیدپذیر در هند
هند در حال ساخت بزرگترین پارک انرژی های تجدیدپذیر جهان است. پروژه ای که تا سه سال دیگر کار خواهد کرد.
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از یورونیوز، این مزرعه خورشیدی و بادی در بیابان نمکی وسیعی ساخته می شود که هند را از پاکستان جدا می کند.
به گفته توسعه‌دهندگان، پارک انرژی‌های تجدیدپذیر خاودا، که به نام نزدیکترین روستا به محل پروژه نام‌گذاری شده است، آنقدر بزرگ است که از فضا قابل مشاهده است.
گفته می شود پس از تکمیل، این پروژه تقریباً به اندازه سنگاپور خواهد بود و بیش از 726 کیلومتر مربع را پوشش می دهد. دولت هند تخمین می زند که این پارک حداقل 2.26 میلیارد دلار هزینه داشته باشد.
پارک خورشیدی جوان پس از تکمیل، سالانه 30 گیگاوات برق تولید خواهد کرد که برای تامین برق نزدیک به 18 میلیون خانه در هند کافی است.
هند – پرجمعیت ترین کشور جهان – قصد دارد تا پایان این دهه 500 گیگاوات انرژی پاک تولید کند و تا سال 2070 به صفر کربن برسد.
پروژه پارک خودا ممکن است به انتقال انرژی به سمت تولید انرژی از منابع غیر کربنی کمک کند.
هند هنوز به شدت به سوخت های فسیلی به ویژه زغال سنگ متکی است که بیش از 70 درصد برق آن را تولید می کند. انرژی های تجدیدپذیر در حال حاضر 10 درصد از نیاز برق هند را تامین می کند. این کشور در حال حاضر سومین تولیدکننده گازهای گلخانه ای پس از چین و ایالات متحده است.
در محل پارک، هزاران کارگر در حال ساخت تیرهایی هستند که پنل های خورشیدی روی آن قرار می گیرند. ستون ها کاملاً شبیه کاکتوس های بتنی هستند که تا جایی که چشم کار می کند کشیده می شوند.
اما فعالان محیط زیست با ساخت این پارک مخالف هستند و می گویند این پروژه که در مرکز منطقه کوچ در ایالت گجرات در غرب هند در حال ساخت است، یک بیابان نمکی و بیابانی است که حداقل 70 کیلومتر با آن فاصله دارد. . نزدیکترین محل سکونت انسان است. نزدیک به یکی از باریک ترین مرزهای بین المللی در جهان است که هند و پاکستان را از هم جدا می کند. زمین لرزه در این منطقه رخ می دهد و بادهای موسمی شدید و باران وجود دارد.
تخمین زده می شود که حدود چهار هزار کارگر و پانصد مهندس از سراسر هند در کمپ های موقت برای اجرا و اجرای پروژه زندگی می کردند.
در این منطقه، باران های غیر فصلی شدید زمین را فرسایش می دهد و زهکشی تنها راه رهایی از آب انباشته شده در زمین های ناهموار آن است.
فعالان محیط زیست و اجتماعی، ضمن اذعان به اهمیت گذار به انرژی های تجدیدپذیر، می گویند تصمیم هند برای اجرای پروژه های انرژی پاک بدون ارزیابی اثرات زیست محیطی، عواقب ناگواری خواهد داشت.
به گفته ابی تی ونک، دانشمند حفاظت در هند، صحرای نمک منظره ای منحصر به فرد و سرشار از گیاهان و جانوران از جمله فلامینگوها، روباه های وحشی و گونه های پرندگان مهاجری است که برای زمستان از اروپا و آفریقا مهاجرت کرده اند و به این منطقه پرواز می کنند.
وی افزود: منطقه کوچ و سایر مناطق از این قبیل توسط دولت هند به عنوان “سرزمین های بارانی” طبقه بندی شده است و این بسیار تاسف آور است. این مناطق به عنوان اکوسیستم های زنده شناخته می شوند.
«ساندیپ ویرمانی» یکی از محیط‌بانان ساکن کوچ می‌گوید: منطقه کوچ با وسعت کمی بیش از 45 هزار کیلومتر مربع به وسعت دانمارک است و بزرگترین ناحیه هند محسوب می‌شود. با توجه به این موضوع، توسعه دهندگان پارک می گویند زمین کافی در کوچ برای پروژه های انرژی تجدیدپذیر وجود دارد. اما نگرانی هایی وجود دارد که لبنیات و سایر مشاغل محلی در این منطقه تحت تأثیر پروژه های بزرگ قرار گیرند. برای اجرای یک پروژه نباید با سایر کارآفرینان توافق مالی صورت گیرد.