دلایل عدم پیوستن کشورهای عرب به ائتلاف دریایی آمریکا

جنگ غزه با همه سختی های خود ادامه دارد و تعداد شهدای آن از مرز 21 هزار نفر فراتر رفته است که بیشتر آنها را کودکان، زنان و غیرنظامیان بی گناه تشکیل می دهند، اما به نظر می رسد تنها دغدغه کشورهای غربی آزادی تجارت و گردشگری در این منطقه است. دریا. قرمز است!

بر این اساس، طنز تلخ ماجرا این است که تنها ائتلافی که پس از نزدیک به سه ماه کشتار مستمر غیرنظامیان در غزه تشکیل شده است، برای مقابله با رژیم شورشی اسرائیل برای وادار کردن آن به توقف جنگ نیست، بلکه علیه نیروهایی است که در غزه هستند. تلاش کردند نسبت به اقدامات اسرائیل بی تفاوت نباشند و هزینه های جنگ را برای این رژیم و حمایت آن از سایر کشورها افزایش دهند. در واقع با تشدید محاصره فلسطینیان در نوار غزه و امتناع اسرائیل از ارسال کمک های بشردوستانه به مردم این نوار، ارتش ملی یمن تصمیم به دستگیری و تامین امنیت کشتی های صهیونیستی یا کشتی های در حال خروج گرفت. برای سرزمین های اشغالی، با یک اقدام متقابل، اسرائیل مجبور می شود راه را برای تحویل دارو و غذا به مردم غزه باز کند. در نتیجه از 19 نوامبر 2023 حمله به کشتی هایی که به سمت سرزمین های اشغالی می رفتند را آغاز کردند و این امر به نفع حامیان اسرائیل نبود.

در حال حاضر بخش‌هایی از حقوق بین‌الملل که به قوانین جنگ، حقوق بشر و حقوق بشردوستانه می‌پردازد برای کشورهای اروپایی و آمریکایی چندان جالب نیست، حقوق دریاها و آزادی دریانوردی برای تشکیل ائتلاف برای آنها اهمیت زیادی دارد. به نیروی دریایی؛ ائتلاف به رهبری آمریکا در روزهای ابتدایی تأسیس قرار بود 20 عضو داشته باشد و بسیاری از کشورها به آن ملحق شدند، اما با خروج برخی از کشورها مانند فرانسه، ایتالیا، اسپانیا و استرالیا از آن هنوز آغاز نشده است. آن یکی.

اگرچه این کشورها اعلام کرده‌اند که در درجه اول برای تامین امنیت کشتی‌ها در دریای سرخ اقدام می‌کنند، اما به نظر می‌رسد اقدامات رژیم صهیونیستی در غزه به حدی رسیده است که کمتر کشوری بخواهد اعتبار خود را برای حمایت از آن هزینه کند. برخی دیگر از کشورهای عضو این ائتلاف نخواستند نام خود را فاش کنند. زیرا نگران واکنش های بی ناموسی و گران قیمت جبهه مقاومت در عرصه بین المللی هستند.

در چنین شرایطی که ائتلاف شکننده آمریکا در دریای سرخ با متلاشی شدن و عقب‌نشینی سریع برخی از کشورهای عضو مواجه شد و این به «توهین به آمریکا» تعبیر شد، این کشور سعی کرد به کشتی‌های ارتش یمن حمله کند. در 10 ژانویه 1402 و کشتن 10 جنگنده دریایی یمنی که یک کشتی تجاری را توقیف کردند، به متحدان خود در ائتلاف و همچنین به اعضای جبهه مقاومت ثابت کردند که ایالات متحده در تصمیم خود برای حمایت از اسرائیل و امنیت دریای سرخ است. . انگلیس که همواره یکی از شرکای سنتی ایالات متحده آمریکا (ایالات متحده آمریکا) در مداخلات نظامی بوده است، اعلام کرد که لندن قصد دارد با هماهنگی شرکای خود حملاتی را از طریق دریا و زمین علیه یمنی ها انجام دهد. اقدامات و نگرش هایی از این دست امکان گسترش میدان نبرد را در منطقه افزایش داده است، اما آیا با تشکیل اتحاد آمریکایی، شرایط منطقه به جنگی تمام عیار منجر می شود؟

در این زمینه نکات قابل تاملی وجود دارد که نشان می دهد جنگی همه جانبه در کار نخواهد بود. یکی از مهمترین شواهد این مدعا این است که بر خلاف رویه قبلی کشورهای عربی حوزه خلیج فارس که از اعضای اول و دائمی همه اتحادهای نظامی به رهبری آمریکا بودند، در آخرین اتحاد به جز برای بحرین که رسماً به این ائتلاف ملحق شد و دلیل آن نیز حضور ناوگان پنجم نیروی دریایی آمریکا در این کشور است، دیگر کشورهای مهم عربی از پیوستن به این ائتلاف یا تحت کنترل گرفتن آن خودداری کرده اند. تحقق برخی شرایط

به ویژه عربستان سعودی که مهمترین کشور عربی خلیج فارس است و تصمیماتش می تواند بر اقدامات سایر کشورهای عربی تأثیر بگذارد، هرچند ارتشی مجهز به تسلیحات آمریکایی دارد و 36 درصد از صادرات آن را به خود اختصاص می دهد. از طریق بنادر دریای سرخ اعلام کرد که علاقه ای به پیوستن به ائتلاف آمریکایی در دریای سرخ ندارد. دلیل این نوع نگرش در کنار نگرانی مقامات سعودی از آسیب رساندن به وجهه و اعتبار خود در جهان اسلام برای کمک به رژیم اسرائیل، این است که ریاض در یک سال گذشته گام های بزرگی برای کاهش تنش ها و بهبود روابط برداشته است. در کنار ایران و سایر کشورهایی که در محور مقاومت هستند و به ویژه به دنبال توافق با نیروهای انصارالله برای پایان دادن به جنگ با یمن هستند، بر این اساس به نظر می رسد تحلیل مقامات سعودی این بوده است که در صورت همراهی با آمریکایی ها. ائتلاف، تلاش‌های آنها در سال گذشته بی‌اثر خواهد بود و احتمالاً شهرهای سعودی بار دیگر هدف حملات صنا قرار خواهند گرفت. علاوه بر نکات فوق، «توافق پکن» بین ایران و عربستان، تهران و ریاض را موظف می کند که یکدیگر را در سراسر منطقه تهدید نکنند و به نظر می رسد عربستان سعودی حتی در این مقطع نیز نمی خواهد به این توافق لطمه ای وارد کند.

مصر که از دیگر کشورهای مهم جهان عرب است، از آغاز جنگ غزه تلاش های زیادی برای پایان دادن به جنگ انجام داده و اخیراً طرح صلحی برای پایان دادن به جنگ ارائه کرده است که مورد قبول واقع نشد. هر دو طرف ترجیح می دهند از ائتلاف آمریکایی حمایت کنند نه اسرائیل. در چند ماهی که از جنگ می گذرد، قطر همواره میانجی تلاش های صلح و آتش بس بوده است و به همین دلیل از عضویت این کشور در ائتلاف خبری نیست. امارات موضعی نسبتاً مشابه با دیگر کشورهای عربی دارد، اگرچه مشخص نیست که آیا این کشور عضو ائتلاف است یا خیر. مقامات ابوظبی اعلام کرده اند که به فکر پیوستن به ائتلاف آمریکایی در دریای سرخ هستند و تنها در صورت تحقق شرایط خاص از جمله حمله قاطع آمریکا به صنعا در این اتحاد شرکت خواهند کرد! موضعی که نشان می دهد در شرایط عادی نمی خواهند تنش را با جبهه مقاومت و به ویژه انصارالله یمن افزایش دهند و در ائتلاف با آمریکا همکاری کنند، تنها در صورتی که این کشور بمباران حوثی های یمن و شکست عملیاتی آنها را تضمین کند. قابلیت ها انجام خواهد داد، که در این مرحله بعید به نظر می رسد.

پذیرش چنین رویکردی از سوی کشورهای مهم جهان عرب در شرایطی که برای بسیاری از آنها مشخص شده است که رئیس جمهور آمریکا به دلیل تعطیلی انتخابات نیازمند اقدامات ماجراجویانه خارج از مرزها و افزایش روزافزون آن است. قدرت. آمریکا در عرصه های مختلف تمایز قائل می شود و ائتلاف می کند، اقدامات بین المللی و جمعی دارد و البته تلاش می کند با حمایت از امنیت اسرائیل تعهد خود را نشان دهد اما در زمان افزایش درگیری ها و افزایش هزینه ها مانند افغانستان. او از رفتن و دویدن و حمایت از کشورها و ملت ها دست بردارد، منطقه را ترجیح می دهد یا مانند زمانی که حوثی های یمن به تاسیسات نفتی آرامکو حمله کردند، هیچ قدمی برای حمایت از متحدان سنتی خود برنخواهد داشت و به دنبال منافع خود در مناطق و منطقه خواهد بود. با کشورها به رقابت با دیگران می پردازد.

بر این اساس به نظر می رسد کشورهای عربی درباره فرصت طلبی آمریکا و ابن المطق به این تفاهم رسیده اند که برای حفظ ایمان و منافع خود باید متعهد به حفظ صلح و امنیت در منطقه باشند. زمینه جدیدی برای درگیری در منطقه ایجاد نکند و با جبهه مقاومت روبرو شود. در چنین شرایطی، اگر کشورهای عربی در همین موضع باقی بمانند و آمریکا نتواند آنها و کشورهای اروپایی بیشتری را وارد این اتحاد کند، احتمال گسترش جنگ در منطقه ضعیف می‌شود و آمریکا به دلیل نزدیکی به انتخابات، احتمال دارد در صورت پایان آنها یکی شود، دو حرکت دراماتیک دیگر در دریای سرخ، تنش ایجاد نخواهد شد و ائتلاف را مجبور به سکوت و جستجوی راه حل های دیگر خواهد کرد.