از لیون تا دوحه؛ خاطره‌ای از یک مسابقه

این دیدار که از آن به عنوان “مادر همه بازی ها” و “سیاسی ترین بازی تاریخ جام جهانی” یاد شده است، با نتیجه 2-1 ایران به پایان رسید و این اولین پیروزی این تیم بود. تاریخچه جام جهانی

حکایت خاطره من این است که در سال های انجام وظیفه فرهنگی من در قطر (1376-1382) چندین رویداد بزرگ فرهنگی و تاریخی در مناطق مختلف رخ داد. یکی از آن ها به دعوت و میزبانی «سید محمد حسین طباطبایی» جوان قرآن و حافظ کشورمان و دیگری بازی فوتبال ایران و آمریکا در سال 1377 بود که به طور اتفاقی (! !). همزمان.

اولین اتفاق آن روز دعوت سید محمد حسین طباطبایی از «فرزند زنده» بود که یکی از اتفاقات بی نظیری است که ایشان در زمینه روابط دینی و مذهبی و ارتباط با کشورهای حوزه خلیج فارس برای ما به ارمغان آوردند. محمد حسین در آن زمان، یعنی در 18 محرم 1419، کودکی شش ساله بود. آمدنش با مشکلات زیادی همراه بود. به دلیل سن کم والدینش مجبور شدند او را همراهی کنند. پدرش شرایط سختی برای وجودش گذاشته بود، البته حق هم داشت. بالاخره بعد از مذاکرات سنگین همه شرایط را پذیرفتم. با تمهیدات انجام شده، دعوتنامه رسمی از سوی باشگاه ورزشی معروف «العربی» قطر از وی صورت گرفت. این مجموعه بزرگترین باشگاه ورزشی قطر بود که مولفه فرهنگی مهمی نیز به آن وابسته بود.

ابتدا شخصیت، موقعیت، سن و هنر خاص سید محمد هیسن را برای اعضای انجمن جوانان دیهوک معرفی کردم. چنین پدیده ای برای آنها قابل اعتماد نبود، اما در نهایت با ایمانی که به من داشتند، پیشنهاد من را پذیرفتند و دعوت نامه انجام شد و محمد حسین به قطر آمد و یک هفته در این کشور ماند و سروصدا به پا کرد. بی نظیر. و سلبقا!

از ورود تا رفتنش خبر اول قطری ها شد. حتی قبل از ورودش به دوحه، تیتر روزنامه ها به او اختصاص داشت. «فخر ایران الکبری تقریباً در دوحه است» (الشرق); مراسم استقبال از کودک معجزه ایرانی در فرودگاه الدوحه (الرایه)؛ «الطفل الیایرانی المجزی وصل الضحی» (الشرق); این سخنان و تیترها تا پس از خروج وی از دوحه ادامه داشت. جمعیت در فرودگاه قطر او را تشویق می کنند. کل سیستم ترافیکی شهر آسیب دیده است. حتی مقامات قطری نیز درباره برنامه های او صحبت کردند.

جنبه ورزشی این رویداد با توجه به برخورد سازمان دعوت کننده بسیار پر رنگتر بود. در یکی از برنامه های وی که در سالن ورزشی باشگاه العربی برگزار شد، علاوه بر سکوها، صندلی هایی نیز در کف سالن قرار گرفت و جمعیت برای شرکت در برنامه سید محمد حسین فریاد زدند. این برنامه یک روز برای بانوان و یک روز برای آقایان تنظیم شده بود. سالن از بدو تاسیس تا به حال چنین جمعیتی را به خود ندیده است!

و احمد الخلیفی، رئیس کمیته فرهنگ، خوشحال است و از اینکه باشگاهش با جمعیت زیادی میزبان «شیطان قرن» بوده، خوشحالی زیادی را نشان می دهد.

آقای الانزی کاپیتان معروف تیم ملی فوتبال قطر که در آن سال ها «علی دایی» کشورمان نامیده می شد به همراه اعضای تیمش به هتل محل اقامت این کودک شش ساله آمدند. و لوگوی تیم ملی قطر، سپر باشگاه الریان، پیراهن شماره 9 تیم ملی و هدیه ویژه به محمد حسین. پس از این دیدار، اولین خبر ورزشی روزنامه ها این بود که «المکزه و الانزی»، «الانزی» به سراغ دکتر.

اما این تمام ماجرا نبود! نکته مهم این اتفاق این بود که مدت ها قبل از بازی ایران و آمریکا، اشتیاق زیادی برای این بازی در بین ایرانیان مقیم قطر، خود قطری ها و عرب های منطقه وجود داشت.

فضایی بی سابقه و مضطرب پیرامون این رویداد ورزشی ایجاد شد. این بازی به نوعی تبدیل به افتخاری برای ایران و آمریکا شده است و هواداران جمهوری اسلامی ایران از هر گرایش سیاسی، مذهبی، مذهبی و قومیتی به شدت نگران نتیجه بازی و از دست دادن احتمال تیم ملی بودند. ایران. آنها موفقیت تیم کشورمان را می خواستند و موضوعشان فقط ورزش نبود. در واقع موفقیت یا ناکامی تیم ایران تاثیری در وضعیت تیم قطر و سایر تیم های عربی نداشت. اما موضوع را در چارچوب تقابل جمهوری اسلامی و ایالات متحده آمریکا می دیدند. در واقع این تب و نگرانی در نفرت همه نسبت به آمریکا بود.

فضا آنقدر سنگین و پر التهاب بود که در اولین نشست خبری سید محمد حسین طباطبایی که حضورش مصادف با بازی ایران و آمریکا بود، خبرنگاران از او خواستند نتیجه بازی را پیش بینی کند!

سید محمد حسین که همیشه جوابش قرآن بود و فقط با خواندن آیات الله مجید، بلافاصله جوابش آیه «گلبت روم» بود!

این پاسخ تیتر یک روز بعد بیشتر روزنامه های قطر بود و مردم آن منطقه با توجه به شناختی که از محمد حسین داشتند، این پاسخ برای آنها بسیار متواضعانه بود.

شهر در روز مسابقه تعطیل بود. رفت و آمد ماشین ها در خیابان ها بسیار کمتر بود و به دلیل مسابقه فوتبال، سکوت شهر کاملا واضح و محسوس بود. در جریان بازی دکتر حمد کواری که از فرهنگیان تاثیرگذار قطر بود و سال ها وزیر فرهنگ بود و اکنون مشاور وزیر و رئیس کتابخانه ملی این کشور است و دوستی خوبی با ما با هم با هیجان و نگرانی تلفنی با من تماس گرفتند. نتیجه این بازی مهم نیست. اگر این بازی خلاف ضرب المثل «فرزند معجزه» شد، چه کنیم؟!!»

الکواری با ناراحتی ادامه داد:

«عباس بگو چکار کنم؟».

او به شدت نگران شکست پیش بینی محمد حسین و آثار منفی شکست احتمالی این واقعه بود. در جواب عاجز ماندم و گفتم: «نه! انشاالله به نتیجه میرسیم هنوز وقت هست، نماز بخوان.» همچنین گفت: همه باید نماز بخوانیم.

بازی را هم از نظر تقابل سنگین ایران و آمریکا و هم پیش بینی محمد حسین در فضایی متشنج به پایان رساندیم و ایران با نتیجه 2 بر یک پیروز شد و با این پیروزی و اعدام سید محمد حسین. پیش بینی، “کودک معجزه” “معجزه”.

جابر الحرامی روزنامه نگار معروف روزنامه قطری «الوطن» در مطلبی با تیتر «قلبت الروم» به این موضوع اشاره کرد و اعلام کرد: زمانی که پیش بینی وی از نتیجه بازی ایران و آمریکا بود. پرسید. فوراً پاسخ داد: «خلبت الروم» و وقتی از او پرسیدند روم کیست؟ پاسخ داد: آمریکا. این روم بالاخره کی سقوط میکنه؟ برای شکستن شوک او؟ و اقتدارش از بین خواهد رفت؟

حرمی ادامه می دهد: (شماره روز گذشته همین روزنامه این واقعه را پیروزی «مظلومان» بر «شیطان بزرگ» خوانده است و این نشانه بارز دشمنی و نفرت ملت های عربی و اسلامی از بزرگان است. شیطان، که آمریکاست).

سعید در همان جلسه در پاسخ به سوالی مبنی بر اشغال عراق توسط آمریکا، آمریکا را شیطان بزرگ خواند و فلسطینی ها را نیز به ادامه راه انتفاضه دعوت کرد. روزنامه ها نیز با عناوین مختلف از او یاد کردند.

در هر صورت پیروزی ایران شهر را ویران کرد، ایرانیان مقیم قطر به خیابان ها ریختند و با بوق و پرچم ایران کارناوال های شادی را آغاز کردند. قطری ها نیز با این کارناوال به خیابان آمدند، جوانانشان به ایرانیان پیوستند و شادی مضاعفی در شهر به نمایش گذاشت تا این اتفاق برای همیشه در «تاریخ» «تاریخی» بماند.

به امید اینکه فردا این حرکت بسیار پرشور و پرشور در خیابان ها و میدان مجازی با تلاش فراوان بازیکنان ما در ورزشگاه «الثمامه» دوحه و تشویق و دعای شهروندان و عزیزان تکرار شود. در جاهای دیگر و این رقابت در تاریخ کشور ما خواهد ماند و تاریخ جهان برای همیشه باقی خواهد ماند.

6565