کشف سیاره نپتون – شیمیشی

به گزارش شیمیشی ، این روزنامه اعتماد کنید در این روز در سال 1846 ، یوهان گوتفرید ، ستاره شناس آلمانی در رصدخانه برلین ، هشتمین سیاره منظومه شمسی را کشف و رصد کرد. زیرا ، به گفته پیپر روسو ، “اکتشافات بزرگ علمی هرگز کار یک فرد نیست ، بلکه اندیشه این اکتشافات به تدریج در مغز نفوذ می کند و هر کسی که توانایی و علمی بیشتری داشته باشد این فکر را تصور و تقویت می کند” در مورد کشف نپتون. چندین دانشمند در این ماجرا دخیل بودند. ژان باتیست دآلمبرت فرانسوی ظاهراً اولین کسی بود که احتمال وجود چنین سیاره ای را در اواخر قرن هجدهم مطرح کرد و بعداً هموطنش الکسی بووور اختلافاتی را در مطالعه حرکت اورانوس تشخیص داد. بووار این موضوع را با ریاضیدان جوانی به نام Urban Le Vries در میان گذاشت و به او گفت كه مارماهی در زیر صخره ای پنهان شده است و شما احتمالاً می توانید آن را پیدا كنید. به پیشنهاد بووار ، لو ووری بر مطالعه حرکت اورانوس متمرکز شد ، و ناسازگاری هایی را شناسایی کرد که فکر می کرد تحت تأثیر یک عامل خارجی است. “این عامل خارجی ممکن است دو همسایه بزرگ اورانوس ، مشتری و زحل باشد ، اما محاسبه ثابت می کند که چنین نیست. “بنابراین باید یک سیاره ناشناخته وجود داشته باشد که بتوان جرم و وضعیت آن را از آشفتگی حرکت اورانوس محاسبه کرد.”

لو وری محاسبات خود را با عنایت یک مورخ به اتمام رساند و نامه ای به گیل ، ستاره شناس مشهور مستقر در برلین ارسال کرد. وی در این نامه نوشت: “از آنجا كه رصدخانه شما دوربینی بسیار قدرتمند دارد و شما این ناحیه از آسمان را به دقت مطالعه كرده اید ، لطفاً ببینید آیا شی خاصی در كاتالوگ ها با 326 درجه و 32 دقیقه طول آسمانی دیده نمی شود”. “یا نه؟”

این نامه در 23 سپتامبر 1846 به گالیله رسید و او آن شب سیاره را با اختلاف یک درجه در همان مکانی که محاسبه کرده بود پیدا کرد. گاله این شی را موشکافی دقیق کرد و آن را با محل قرارگیری ستارگان پس زمینه آن مقایسه کرد و 24 ساعت بعد نتیجه گرفت که قطعاً یک سیاره است. نام این سیاره در اساطیر رومی به دلیل رنگ آبی آن نپتون است. نماد نجومی آن نیزه سه شاخه ای است که نپتون (و همچنین پوزیدون) معمولاً در نقاشی های خود نگه می دارد. نپتون 13 قمر در اندازه های مختلف دارد که بزرگترین آنها تریتون نام دارد. این سیاره از مشتری ، زحل و اورانوس کوچکتر است و باعث می شود چهارمین سیاره سیاه منظومه شمسی باشد. 17 برابر جرم زمین و 4 برابر قطر سیاره ما است. 165 سال زمینی طول می کشد تا یک بار به دور خورشید بچرخد ، به عبارت دیگر ، یک سال 165 برابر سال ما است. یعنی فقط یک سال از کشف آن می گذرد. نپتون تنها سیاره منظومه شمسی است که با چشم غیرمسلح دیده نمی شود و قبل از اثبات وجودش توسط چشم در محاسبات ریاضی دیده می شد. در سال 1989 ، کاوشگر ویجر 2 از نپتون عکاسی کرد و مرزهای دانشمندان را در مورد آن گسترش داد. “گفته می شود که این سیاره دارای جو متلاطمی است که بادهای سرد با سرعت 640 کیلومتر در ساعت می وزد.”

انتهای پیام