لبخند امید به 2024 میلادی

در حالی که مقوله قدرت و رازداری همچنان هدف اصلی دولت هایی است که می خواهند جهان را با الگوهای خود گرد هم بیاورند، اما نمی توان به دنبال صلح جهانی بود.

چه خوب که در آغاز قرن بیست و یکم و در دنیای پست مدرن، درک دولت-ملت افزایش یافت، همه به گفت وگو و توافق نزدیک شدند، اما نشد. سال 2023 شاید تلخ ترین سال در تمام سال های این قرن جوان بود. اوکراین و غزه تا آغاز سال جدید در خون هستند. مردم این دو سرزمین در جنگی که پایانش نزدیک نیست، بلاتکلیف هستند. رقابت بین قدرت های شرقی و غربی دوباره شعله ور شده است و در این بین کسانی که زیر دست و پای غول های قدرت له می شوند همچنان ملت هایی هستند که تاوان تاسیس آن را خواهند پرداخت. سیستم جهانی جدید کاندولیزا رایس، وزیر امور خارجه جورج واکر بوش، در آغاز قرن جدید گفت; خاورمیانه جدید باید با ایجاد یک «آشفتگی بزرگ» به سمت «نظم جدید» سوق داده شود. اکنون به نظر می رسد که خاورمیانه وارد بحران بی سابقه ای شده است و سال 2023 یا نقطه شروع و یا اوج این وضعیت بوده است. بحران بی ثباتی به غزه محدود نمی شود. با این حال، خاورمیانه همچنان به دو دسته مهم تقسیم می شود. بین حکومت هایی که به مردمشان به صراحت گفته اند که تا دستوری دیگر: دموکراسی حرام است، بین حاکمان «تعارض قدرت» و «مشروعیت»!

اوکراین ممکن است اولین قربانی فروپاشی نظم “وستفالن” در قرن بیست و یکم باشد، زیرا وارثان تزار روسیه همچنان حریصانه به مردم خود شلیک می کنند تا زمین کشور را بخورند. اوکراین همچنین قربانی هزینه عبور از جاده برای ایجاد یک سیستم جهانی جدید است. دیر یا زود تایوان گرفتار این فاجعه خواهد شد.

قفقاز مانند آتشی در زیر خاک است که هر لحظه منتظر شروعی دوباره از جنگ برادرکشی است که استالین با تقسیم سرزمین های آذربایجان و ارمنستان بر مردم این دو کشور تحمیل کرد. اگرچه آفریقا از استعمار فاصله گرفته است، اما لذت دموکراسی در افق باقی مانده است. دیکتاتورهای محلی جای استعمارگران سابق را پر کرده اند.

آمریکای لاتین به پوپولیست ها فرصت جدیدی داده است تا «پرونیسم» در آرژانتین یا حتی رژیم «آناستازیا سوموزا» در نیکاراگوئه در جنوب قاره آمریکا را با تصویری مدرن و عوام فریبانه تر بسازند. البته نه با دوران بازی های چریکی که در نیمه دوم قرن بیستم زندگی می کرد. خوب، همه چیز ظاهر مدرن دارد.

اروپای پیر، نوستالژیک گذشته، برای دفاع از خود در رقابت بین قدرت های بزرگ غرب و شرق تلاش می کند. اروپا به تدریج از دوران طلایی «دولت رفاه» دور شده و به نئولیبرالیسم روی می آورد. چین مانند غولی که از نور بیرون آمده، خود را به قدرت هایی مانند آمریکا نشان می دهد و سهم خود را از کیک بزرگ منافعی که در سیستم جدید در حال ساخت داده خواهد شد، می خواهد.

در قرن جدید، به ویژه در سالی که گذشت، طبیعت با مردم جهان موافق نبود. در حال حاضر نه تنها جنگ، دیکتاتوری، عوام فریبی، گسترش قلمرو و درگیری های ایدئولوژیک حیات ملت های جهان را به خطر می اندازد. آری طبیعت خشمگین است و با خشم نوید ریاضت و تشنگی گسترده می دهد.

فناوری اطلاعات منجر به ایجاد نظامی بسیار خطرناک تر از ارتش های دارای سلاح هسته ای شده است. هکرها اکنون نبض بر امنیت دولت ها و کشورها دارند. چگونه این ارتش پنهان اما قدرتمند دستگیر خواهد شد؟ تاکنون هیچ دولتی برنامه مشخصی برای آن نداشته است.

خلاصه اینکه دنیا وارد سال جدیدی شده که خوب نیست. باشد که همه بلاها به مردم جهان فرصت دهند تا از ته دل لبخند بزنند. به خصوص مردم کشورهایی که در آغاز سال جدید همچنان زیر آتش خمپاره و موشک و بمباران هستند.

امیدوارم در سال جدید دنیا به فکر راه حلی هوشمندانه برای رهایی از همه مشکلات باشد. امیدواریم این اتفاق بیفتد. سال نو مبارک