این جانور زشت را دانشمندان «کشف قرن» نامیدند!

به گزارش شیمیشی، آزمایش DNA این قورباغه را در خانواده جدیدی قرار داد که قدمت آن به 130 میلیون سال قبل می رسد. این بدان معنی است که این توالی قبل از فروپاشی ابرقاره باستانی گندوانا وجود داشته است.

هنگامی که این قورباغه برای اولین بار در سال 2003 مشاهده شد، دانشمندان آن را یکی از مشاهدات قرن یک بار نامیدند!

می توان گفت قورباغه بنفش مانند کرم بدون لاک است. این چیزی است که مردم کرالای هند می گویند. در هر صورت این قورباغه با بدن پف کرده خود شکل و شمایلی واقعا شگفت انگیز دارد و انتهای بدنش با حالت عضلانی و برجسته بسیار جذاب است.

روند تکامل اغلب ارتباط چندانی با استانداردهای سنتی زیبایی ندارد، اما گونه ها برای انطباق با محیط خود تغییر می کنند.

قورباغه بنفش گونه ای نقب کننده است، به این معنی که لانه خود را در اعماق زمین حفر می کند. قورباغه های بزرگ بیشتر عمر خود را در زیر زمین می گذرانند، جایی که با پاهای عقبی کوتاه، قدرتمند و کبوتر مانند خود حفاری می کنند و از بازوهای قوی و سفت خود برای کشیدن بدن خود به سمت پایین استفاده می کنند.

چشمان کوچک آنها حاصل زندگی بدون نیاز به دیدن است، بینی مخروطی و سرهای کوچک آنها به آنها شکل مثلثی می دهد. این به آنها کمک می کند تا از طریق خاک مرطوب خانه های جنگلی خود مسیر خود را طی کنند.

چرا بینی بلند؟

پوست این قورباغه ها بسیار حساس است و بالای دهان کوچک آنها برآمدگی وجود دارد. این به آنها کمک می کند موریانه ها (غذای مورد علاقه آنها) را ردیابی کنند.

برخلاف موش کور، این قورباغه ها منحصراً در گات غربی در جنوب هند زندگی می کنند، جایی که می توان آنها را در گودال هایی تا عمق یک متر یافت.

تولد قورباغه بنفش

قورباغه های بزرگ فقط یک بار در سال آماده رشد می شوند. نرها با صدایی غیرعادی که صدای آواز خواندن مرغ در فضایی پر از هلیوم است، خروج خود را از زیر زمین اعلام می کنند! سپس جفت‌گیری با باران‌های پیش از موسمی زمان‌بندی می‌شود، زمانی که ماده‌ها می‌توانند در رودخانه‌های کم‌عمق زمانی که سطح آب پایین است، تخم‌گذاری کنند.

وقتی باران می‌بارد، بچه قورباغه‌ها از تخم بیرون می‌آیند و جویبارهای کوچک تبدیل به سیلاب‌های سریع می‌شوند. اما آنها دهان قوی دارند که به آنها کمک می کند به سنگ بچسبند.

یک گونه کمیاب

متأسفانه مردم محلی طعم این حیوانات را دوست دارند و ده ها سال است که آنها را پرورش می دهند. قورباغه ها را می توان با یک کیسه از روی سنگ ها شست و سپس در سبدهایی در زیرزمین جمع کرد.

در کنار از بین رفتن زیستگاه، تغییرات آب و هوایی و بیماری های قارچی نیز از دلایل زوال قورباغه بنفش است.

این گونه اکنون در فهرست “تقریباً در معرض خطر” قرار گرفته است و حافظان محیط زیست نگرانند که تلفات محلی ناشی از برداشت در نهایت این گونه را به سمت انقراض جهانی سوق دهد. این یک ضربه ویرانگر خواهد بود.

کشفی که هر قرن یک بار اتفاق می افتد

زمانی که این قورباغه برای اولین بار در سال 2003 کشف و به صورت علمی توصیف شد، دانشمندان آن را کشف “یک بار در قرن” نامیدند.

آزمایش DNA این قورباغه را در خانواده جدیدی قرار داد که ریشه های آن به بیش از 130 میلیون سال قبل بازمی گردد. این بدان معنی است که این توالی قبل از فروپاشی ابرقاره باستانی گندوانا وجود داشته است.

این بدان معناست که اجداد این قورباغه شاهد ایجاد قاره های جدید، نابودی دایناسورها، تکامل پستانداران و پیدایش نوع انسان بوده اند. پس بیایید امیدوار باشیم چند میلیون سال دیگر حفاری کنند!

منبع: فراد

انتهای پیام