چرا گذشته‌گرا شده‌ایم؟ – شیمیشی

به گزارش شیمیشی ، در یادداشتی عصر ایران “چه بر سر ما آمده است؟” چرا بسیاری از ما دائما از گذشته پشیمان می شویم؟ چرا ما همیشه مانند آینه عقب مانند راننده ای نگاه می کنیم که باید توجه خود را به جهت مخالف معطوف کند؟

در اینجا چند نمونه آورده شده است:

کافه های سنتی ، رستوران های سنتی ، شیرینی فروشی های سنتی ، دیوارهای ماسه ای و آجرهای قرمز در نمای ساختمان های جدید و … به نظر می رسد به جای فنجان ، فنجان و نعلبکی ، روح “قاجریس” بر روح و مغز ما نقش نگشته است. در هنرها و ساختمانها و زمینه های دیگر ، گویی در یک حلقه قبلی گیر کرده ایم ، و گاهی اوقات به نظر می رسد که روح میمون ناپلئون در برخی از ما سرگردان است و ما به یاد می آوریم “دیگران کاشتند و خوردیم ، ما کاشتیم و دیگران نیز می خورند “

به نظر می رسد که نسل های امروز هیچ خاطره ای برای آینده باقی نمی گذارند. ما که تحت تأثیر حوادث گذشته دور قرار گرفته ایم ، فراموش کرده ایم که زمان ساکن است و ما خود را مدیون هستیم که به نسل های جوان کمک کنیم تا بر درد و ناامیدی غلبه کنند و به آینده ای بهتر بسازند.

برخی از ما به جای اینکه به جنگل نگاه کنیم ، به چند درخت نگاه می کنیم و در نتیجه تغییرات بزرگ ، قابل توجه و آشکاری را نمی بینیم زیرا تمرکز ما بر گذشته و شکایت از زمین و زمان است. بدون اینکه به روش و سیستم حکمرانی و رفتار و عکس العمل خود نگاه کنید ، به علل عقب ماندگی و گذشته نگاه کنید.

ما به این نکته مهم و اساسی گوش نمی دهیم که طبق پیش بینی های علمی و پژوهشی ، نیمی از کار امروز تا سال 2030 (9 سال دیگر) از بین خواهد رفت و این وظیفه ما و گروه دولت ها است که دانش آموزان و مردم را برای جهانی آماده کنیم هنوز هم با یک فنجان برف زیبا است.

پاسخ را باید در “تحول” سیستم های آموزش و بهداشت و آموزش عالی و حرفه و فن آوری جستجو کرد. سیستم فعلی آموزش ما هنوز بر روی چهار چرخ نیم قرن گذشته در حال اجرا است و به همین دلیل خروج از این سیاست منتشر نشده است. پتانسیل آینده و دنیای جدیدی که در آن “توسعه پایدار” اصولاً ناگزیر به اسطوره و خیال منجر شود.

این مشکل حل نمی شود مگر با تعاملات آگاهانه و عمدی با محافل علمی – پژوهشی و صنعتی جهان ، در غیر این صورت مانند این روزها دچار ترس و ناامیدی می شویم و از واقعیت ها فرار می کنیم و جلوی ظهور را می بندیم. فن آوری های جدید

اینگونه است که گرایش صرف گذشته مانند یک اپیدمی گسترش می یابد و ما بر روی یک م componentلفه خیالی از ذهن گرایی و خیال سواری می کنیم. وقتی این سال با هم باشد و ضربه زدن به اسب به زمین سرگرم کننده شود!

عزیزانی که “گذشته” را دوست دارند ، گذشته گذشته است! آدرو ، در عصر اقتصاد دیجیتال ، نانوبات ها ، اینترنت اشیا، ، اتومبیل های هوشمند ، انرژی های تجدید پذیر ، اکتشافات فضایی ، هوش مصنوعی و وب حرکت جهانی به سرعت در حال تکامل هستند.

از طرف دیگر ، تغییرات آب و هوایی و خشکسالی تاریخ بشر را تحت الشعاع و تسلط خود قرار داده است. از این پس باید به فکر حل این مشکلات باشیم و تنها راه حل پذیرش اصل “تغییر” در همه جنبه های کاری و زندگی است. برای شروع ، و در وهله اول ، مدرنیزه کردن سیستم آموزش کودکان کشور مدرن آینده ضروری است. که نیازی به بازسازی ندارد!

استفاده از دستاوردهای علمی و تجربی کشورهای پیشرفته جهان مانند فنلاند ، نروژ ، نیوزیلند و … می تواند با آموزش فردی آگاه ، آگاه ، گشوده ، ایدئولوژیک و مسئول ، نقش ما را در آینده سازی ایران بازی کند.

این راهی برای فرار از گذشته و رسیدن سریع یا شرکت در بازارهای درحال حرکت است. با این وجود ، ذهن انسان بخصوص در جوامع پیشرفته همیشه مضطرب است. در زندگی ماشینی و تقریباً هوشمند امروز ، البته دلایل کافی برای نگرانی وجود دارد ، اما راه خلاص شدن از نگرانی ها و ترس ها برای آینده این است که به گذشته اعتقاد نداشته باشید و در خواب غرق شوید.

دانستن اینکه برای چه چیزهایی باید نگران باشیم و چگونه می توان برای آینده ای متفاوت از دنیایی که امروز در آن زندگی می کنیم آماده شد ، به تغییر و مهندسی مجدد زندگی ما در عصر هوش مصنوعی و بیوتکنولوژی کمک می کند.

کافی است که ما “یادگیری” و “یادگیری” را سرلوحه کار و زندگی خود قرار دهیم و نویسنده جستجوی ابدی خود نشویم.

انتهای پیام