معلول آزاری و قوانین کاغذی

افراد دارای معلولیت علاوه بر دسترسی به حقوق عمومی مندرج در اصل 3 قانون اساسی، از قوانین و حقوق مشخص تری، یعنی قانون حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت برخوردارند. این قانون در سال 1362 تصویب شد، اما در سال 1375 بازنگری و تصویب شد، اما ما نتوانستیم اکثر آن قوانین را اجرا کنیم.

در قانون مقرر شده است که مبنای قانون کار حداقل مستمری افراد دارای معلولیت شدید و شدید است. یعنی هر فرد دارای معلولیت شدید و شدید باید حداقل سه میلیون تومان در ماه دریافت کند اما اکنون به یک معلول بین 300 تا 350 هزار تومان پرداخت می شود.

اصل 30 قانون اساسی برای نیاز به آموزش رایگان برای همه مردم محفوظ است. در قانون حمایت از اقلیت ها نیز تاکید شده است که این افراد باید در دانشگاه ها به صورت رایگان تحصیل کنند، اما آیا این کار انجام شده است؟ در کشور ما بانک اطلاعاتی واقعی از افراد دارای معلولیت نداریم، پس چگونه می خواهیم بتوانیم آنها را آموزش دهیم؟

مشکل اشتغال و نابرابری فرصت های شغلی بین افراد دارای معلولیت و معلولان، مشکل مسکن و مناسب سازی فضاهای عمومی از جمله مشکلات این قشر است. موسساتی که در دبیرخانه مناسب سازی کشور عضویت دارند نیز امکانات خود را مناسب سازی نکرده اند و در همه شهرهای ما افراد دارای معلولیت صمیمی نیستند.

احترام و دلسوزی نسبت به معلولان با شناخت و اجرای حقوق آنها حاصل می شود، زیرا اول از همه باید حقوق معلولان را بشناسند تا بتوانند این حقوق را رعایت کنند. تنها در این صورت است که معلولیت افراد منجر به سلب حقوق آنها نمی شود.

موضوع مهم دیگر مراقبت و آموزش خانواده های دارای معلولیت در خانواده است. افرادی که از یک فرد معلول مراقبت می کنند نیز به حمایت روانی و اجتماعی نیاز دارند. به عنوان مثال، روابط اجتماعی مادر با کودک معلول با دیگران متفاوت است و معلولیت کودک بر نقش اجتماعی مادر در جامعه تأثیر می گذارد.

در دهه‌های گذشته محله‌ها نیز نقش مهمی در مراقبت، حمایت، پذیرش و مسئولیت معلولان و کمک به خانواده‌های آنها داشتند، اما اکنون محله‌های کمتری باقی مانده و خانواده‌های دارای معلولیت تنها مانده‌اند.

حمایت اجتماعی از افراد با انواع و اقسام معلولیت توسط همسایه ها به خانواده ها کمک کرده است تا از استرس خلاص شوند، اما اکنون این مراقبت کاهش یافته و فشار بیشتری بر خانواده وارد می شود، به همین دلیل رفتارهایی رخ می دهد که افراد دارای معلولیت را برای جستجوی آزار و اذیت قرار می دهد. ، یافت شد. .

البته آزار و اذیت معلولان در داخل خانه محدود نیست و در محیط کار، اماکن عمومی، وسایل نقلیه عمومی و … همه کسانی که با این قشر از جامعه سروکار دارند باید حقوق این افراد را بشناسند و به آنها احترام بگذارند، زیرا وجود ندارد. تعهد به حقوق، اساساً نتیجه آزار و اذیت هستند.

* رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران