سیدمحمود دعایی؛ چهره‌ای تعامل‌گرا و سازنده با همه جریان‌ها
این مراسم که با حضور اصحاب رسانه، فرهنگ و هنر به نمایندگی از تمامی اقشار و مکاتب فکری و سیاسی برگزار شد، برخی از آنها نقطه انتخاب مشترک و جالبی بود. غنی بود و با این حال رایحه ای تازه وارد فضای چین شده کشور شد.
در طول این مراسم از وزیر مربوطه گرفته تا مدیران احزاب دو جناح اعم از اصولگرا و اصلاح طلب تا نماینده سینماگران کشور به یکی دیگر از جنبه های شخصیتی فکری و سیاسی- فرهنگی اشاره کردند. از «سید محمود» و تجلیل از او، مردمانی که اکنون بیش از هر زمان دیگری همدل هستند.
از سوی دیگر نماینده تندروترین سیاست و رسانه کشور نیز هنر مرحوم دویی را با رویکردی ملایم و تلاش وی برای تشدید و دوری از سیاست های مخالف توصیف کرد. این امر از رویکرد جاودانه دوایی استقبال کرد که در دوران آماده سازی او واقعاً تحت غارت های زیادی قرار گرفت و به همین دلیل مورد انتقاد قرار گرفت. اما اگر اکنون قرار است این رویکرد انعطاف پذیری را ستود، باید آن را نشانه حسن نیت دانست و از آن استقبال کرد. به راستی بزرگترین میراث دعایی را می توان این گوهر متروکه در عرصه سیاسی – فکری کشور دانست که سخت ترین تجربه ها، تهدیدها و زخم ها را در تاریخ چهار دهه اخیر متحمل شده و هنوز هم رنج می برد. بر این مبنا.
رحمت دعایی نه تنها به‌عنوان یک چهره رسانه‌ای، بلکه به‌عنوان یک چهره سیاسی-فرهنگی در کارنامه خود، در برقراری ارتباط تعاملی و سازنده با همه جریان‌ها و فعالان، از سطح شکوفایی برخوردار است. به نظر او، هیچ کس را نباید به خاطر گرایش های روشنفکرانه انتقادی، ضد روشنفکری یا ضد رسمی محکوم کرد. او بر این باور بود که باید قدرت جذب را افزایش داد و از پسرفت های غیرمنطقی و جزمی پرهیز کرد. همه حاضران در این مراسم ضمن تجلیل از دعای جاودانه و همچنین سایر مداحان شخصیت و دین او در این روزهای پایانی، از وی به عنوان چهره ای موفق و تاثیرگذار در روابط عمومی به عنوان شخصیتی تاثیرگذار در نظام سیاسی یاد کردند. ; فرقی با حوزه ملی-مذهبی با گرایش های چپ، لیبرال، اصولگرا و اصلاح طلب وابسته به بدنه قدرت سیاسی ندارد. گفتنی است یکی از میهمانان مراسم بزرگداشت به نقش دوایی جاودانه در کمک به ایتام و کودکان بی سرپرست و بدسرپرست اشاره کرد و از وی به عنوان پدر تمامی کودکانی که در این سال ها زیر چتر وی بودند نام برد. اولین بار بود که این خبر را می شنیدم که افتخار می کردم ۱۹ سال (۱۳۶۰ تا ۱۳۵۸) در روزنامه اطلاعات با او شاگردی داشتم و گلویم شکست.
به سختی دعا نیست. اگر انعطاف پذیری آنقدر خوب است که هواداران همه احزاب سیاسی-روشنفکر برای آن دعا می کنند، چرا در دستور کار مشترک همه نیست؟ چرا وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که بانی برگزاری چنین مراسمی بوده، این رویکرد را در سیاست ها و برنامه های خود درک نمی کند؟
اعتدال یک باور است و نیاز به قابلیت هایی دارد که باید به آن توجه کرد. با این حال، گاهی اوقات، نرم افزار در یک بازار پیچیده می تواند به دلیل تجربیات تلخ دچار کسادی شود.
نام او برای همیشه در یادها خواهد ماند، نه تنها به این دلیل که او مدیر یک نهاد رادیکال مانند اطلاعات بود، بلکه به دلیل انعطاف پذیری، دموکراسی و روابط عمومی اش به عنوان عضوی از نظام سیاسی. روحش قرین رحمت الهی شاد باد.
خاطره گروه نخبگان شیمیشی برای سید محمود دعایی
