سرقت «فریاد» – شیمیشی

به گزارش شیمیشی ، این روزنامه emanet او نوشت: “یکی: چهار نسخه اصلی از نقاشی ادوارد مونک” گریه “توسط نروژ وجود دارد که دو مورد از آنها در موزه مونک در اسلو نگهداری می شود. در سال 2004 ، دو سارق به موزه نفوذ کردند و دو تابلو را با تهدید سرقت کردند. دزدان همچنین یک نقاشی از یک راهب به نام “مدونا” را با خود بردند. آنها بیرون آمدند و دوباره میزها را رنگ آمیزی کردند. با این حال ، یکی از فروشندگان هنر در مصاحبه ای با نیویورک تایمز گفت که تعیین ارزش “جیغ زدن” از نظر پولی امکان پذیر نیست ، اما حداقل 100 میلیون دلار انجام می دهد چند روز بعد ، تایمز در مقاله ای در مورد سرقت و سناریوهای مختلف برای فروش احتمالی آثار مونک نوشت ، و اشاره کرد که نقاشی ها آنقدر محبوب هستند که اگر دزدان – یا اجاره دهندگان – در بازار رسمی فروخته نشوند. آنها – می خواستند آنها را بفروشند. تنها گزینه آنها فروش پشت صحنه و بی سر و صدا است. X به این ترتیب ، نقاشی ها چندین بار با دست و سپس حدود دو سال دیده شده و سرانجام به موزه بازگردانده شده است. البته دو سارقی که در تابستان 2004 وارد موزه شدند و از مونک عکس گرفتند ، هرگز دستگیر نشدند ، بنابراین انگیزه های آنها به درستی مشخص نشده است و جستجوی علت سرقت از حدس و گمانه زنی فراتر نرفته است. به به عنوان مثال ، گزارش شد که سرقت قصد داشت پلیس اسلو را در یک حادثه بدنام درگیر کند و این سازمان از پیگیری قتل یک افسر پلیس در آن شهر اجتناب کرد. در واقع ، عکس با آسیب جزئی به موزه مونک بازگردانده شد و پرونده سرقت بسته شد و با چند س unال بی پاسخ ، بایگانی شد.

دو: ادوارد مونک 32 ساله بود که فیلم The Scream را ساخت ، در سال 1895. به گفته ارنست گامبریچ در کتاب تاریخ هنر ، “مونک می خواهد با این اثر نشان دهد که چگونه هیجان فوری تمام احساسات و افکار ما را بیان می کند. همه خطوط گفتار در جهت نقطه مرکزی تصویر – چهره فریاد جمع شده است. . غم و هیجان ناشی از این فریاد را به اشتراک می گذارد. چهره مرد جیغ کشنده مانند کاریکاتور رشد می کند. “من نمی دانم. این تصویر مزاحم است.”

این نقاشی اکسپرسیونیستی به معنای حرکت زیبا نیست و مونک می تواند به این انتقاد پاسخ دهد: “فریاد ترس و وحشت نمی تواند خوشایند باشد ، و اگر بخواهیم فقط به جنبه زیبا و دلپذیر زندگی نگاه کنیم ، صادق خواهیم بود. و صادق “

از این نظر ، “فریاد زدن” اعتراض به ریاکاری و کلاهبرداری در بازی زندگی است. این زندگی پر از تنهایی ، درماندگی و درد است. اکسپرسیونیست ها – که مونک یکی از آنها بود – کم و بیش مفتخر بودند که از هر چیزی که بوی زیبایی و زیبایی می داد برگشتند و “آرامش بورژوازی واقعی یا خیالی را بر هم زدند”.

انتهای پیام