دیوانگی «شاه دونالد» – شیمیشی

به گزارش شیمیشی ایران نوشت: «اگر متوجه نشده اید که آمریکا دارد «توسط کشورهای نزدیک و دور غارت چپاول و تاراج می شود» یا اینکه ایالات متحده «بی رحمانه از نوبت شکوفایی محروم شده» تبریک می گویم درک شما از واقعیت از رئیس جمهوری آمریکا محکم تر است.» مشخص نیست کدام یک نگران کننده تر است؛ اینکه رهبر جهان آزاد چنین یاوه هایی درباره موفق ترین اقتصاد دنیا به زبان بیاورد یا اینکه در دوم آوریل دونالد ترامپ با انگیزه گرفتن از این توهمات بزرگ ترین تغییر در سیاست تجاری آمریکا در بیش از یک قرن گذشته را اعلام کرد و مرتکب بزرگ ترین زیانبارترین و بی موردترین اشتباه اقتصادی در دوران مدرن شد. در مراسمی در باغ رز کاخ سفید رئیس جمهوری تعرفه های جدید «متقابل» را بر تقریباً تمام شرکای تجاری آمریکا اعلام کرد. قرار است بر چین ۳۴ درصد هند ۲۷ درصد ژاپن ۲۴ درصد و بر اتحادیه اروپا ۲۰ درصد تعرفه وضع شود. بسیاری از اقتصادهای کوچک با نرخ های سنگینی مواجه خواهند شد؛ تمام اهداف تجاری دست کم مشمول ۱۰ درصد تعرفه خواهند شد. با احتساب تعرفه های فعلی مجموع تعرفه ها بر کالاهای چینی به ۶۵ درصد خواهد رسید. کانادا و مکزیک از تعرفه های جدید در امان مانده اند و این تعرفه ها به اقدامات صنعتی خاص مانند تعرفه ۲۵ درصدی بر خودروها یا تعرفه وعده داده شده بر نیمه هادی ها افزوده نمی شود. اما نرخ کلی تعرفه آمریکا به سطحی بالاتر از دوران رکود بزرگ افزایش خواهد یافت یعنی به سطح قرن نوزدهم باز خواهد گشت. ترامپ این روز را یکی از مهم ترین روزهای تاریخ آمریکا خواند. او تقریباً حق دارد. «روز رهایی» او نویدبخش کنار گذاشتن کامل نظم تجاری جهانی از سوی آمریکا و آغوش گشودن به حمایت گرایی است. پرسش برای کشورهایی که از این ویرانگری کورکورانه رئیس جمهوری متحیرند این است که چگونه باید خسارات را کاهش دهند.

تقریباً هر چیزی که ترامپ این هفته در مورد تاریخ اقتصاد و جزئیات فنی تجارت گفت کاملاً توهم آمیز بود. برداشت او از تاریخ وارونه است. از نظر اقتصادی نیز ادعاهای ترامپ مطلقاً بی پایه هستند. او می گوید تعرفه ها برای بستن کسری تجاری آمریکا لازم هستند چون آن را نوعی انتقال ثروت به بیگانگان می داند. اما هر یک از اقتصاددانانش می توانستند به او بگویند که این کسری به این دلیل ایجاد می شود که آمریکایی ها کمتر از آنچه کشورشان سرمایه گذاری می کند پس انداز می کنند و مهم تر اینکه این واقعیت دیرینه مانع نشده که اقتصاد آمریکا در بیش از سه دهه گذشته از سایر کشورهای گروه هفت پیشی بگیرد. هیچ دلیلی وجود ندارد که تعرفه های بیشتر او این کسری را از بین ببرد. اصرار بر توازن تجاری با تک تک شرکای تجاری دیوانگی است؛ مانند اینکه تگزاس بخواهد با هر کدام از ۴۹ ایالت دیگر تراز تجاری داشته باشد.
درک ترامپ از جنبه های فنی ماجرا نیز تأسف برانگیز بود. او گفت که تعرفه های جدید بر اساس ارزیابی از تعرفه های کشورها علیه آمریکا به علاوه دستکاری ارزی و سایر اعوجاج های ادعایی مانند مالیات بر ارزش افزوده تعیین شده اند اما ظاهراً مقام ها تعرفه ها را طبق فرمولی تعیین کرده اند که کسری تجاری دوجانبه آمریکا را به عنوان سهمی از واردات کالا از هر کشور می گیرد و نصف می کند. این فهرست حماقت ها آسیب های غیرضروری برای آمریکا به همراه خواهد داشت. مصرف کنندگان قیمت بیشتری پرداخت خواهند کرد و گزینه های کمتری خواهند داشت. افزایش قیمت قطعات برای تولیدکنندگان آمریکایی و در عین حال حذف فشار رقابت خارجی آنها را تنبل خواهد کرد. با سقوط معاملات آتی بازار سهام سهام نایک که کارخانه هایی در ویتنام دارد (تعرفه: ۴۶ درصد) ۷ درصد افت کرد. آیا ترامپ واقعاً فکر می کند آمریکایی ها با دوختن کفش های ورزشی خودشان وضعیت بهتری خواهند داشت؟
برخلاف نظر ترامپ موانع تجاری به ضرر کسانی است که آنها را وضع می کنند. دولت ها باید بر افزایش جریان تجارت میان خودشان تمرکز کنند بویژه در حوزه خدمات که محرک اقتصاد قرن بیست ویکم است. با سهمی تنها ۱۵ درصدی از تقاضای نهایی برای واردات آمریکا آنچنان بر تجارت جهانی مسلط نیست که بر امور مالی یا هزینه های نظامی جهانی مسلط است حتی اگر وارداتش را کاملاً متوقف کند.
ایجاد موانع بسیار آسان تر و سریع تر است. خرابی هایی که ترامپ به بار آورده قابل اجتناب نیست اما این به آن معنا نیست که حماقت های او محکوم به پیروزی اند.

انتهای پیام