خواص درمانی گیاه «شنبلیله» از دیدگاه طب سنتی
شنبلیله گیاهی است با برگهای متناوب که در طب سنتی به حلبا معروف است که طبع آن گرم و خشک است و معتدل است و خلط غلیظ را حل می کند و ادرار و خون حیض را روان می کند و داروی ریه است.
به گزارش شیمیشی، شنبلیله گیاهی بومی در منطقه مدیترانه بین چین و هند و از جنوب تا اتیوپی است و امروزه در بسیاری از کشورها کشت می شود. در ایران این گیاه به ندرت در طبیعت یافت می شود و در اکثر نقاط کشور به طور گسترده کشت می شود. قسمت مورد استفاده دانه های رسیده و خشک شده است.
عصاره الکلی دانه های این گیاه در کاهش کلسترول خون و کبد تاثیر دارد. همچنین عصاره آبی و الکلی دانه ها باعث کاهش قند خون در افراد سالم و دیابتی و افزایش تعداد و اندازه سلول های بتای پانکراس می شود. دانه ها همچنین اثرات کاهش پراکسیداسیون چربی، افزایش گلوتاتیون و کاهش آلفا توکوفرول خون را نشان داده اند. تجویز یک عصاره غنی از استروئیدهای دانه ها، باعث افزایش مصرف غذا و غذا می شود. در عین حال، این عصاره سطح کلسترول پلاسما را کاهش می دهد. نکته مهم این است که عصاره دانه نیز اثر ضد لانه گزینی دارد.
بر اساس اطلاعیه معاونت پزشکی و وزارت بهداشت ایران، مصرف تایید شده آن در درمان بی اشتهایی، داروی کمکی در درمان کلسترول خون بالا و قند خون در دیابت 2، پیشگیری و درمان صرع و درمان بیماری های قلبی عروقی می باشد. دیابت. التهاب پوست مصرف غیررسمی آن نیز به صورت خوراکی در عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی، دیابت و همچنین برای افزایش ترشح شیر مادر استفاده می شود. به صورت موضعی و خمیری برای التهاب موضعی، زخم و اگزما استفاده می شود.
در طب چینی برای درمان دردهای ناشی از سرماخوردگی در ناحیه تحتانی شکم، سوء هاضمه و فتق و در طب هندی برای تسکین تب، استفراغ، بی اشتهایی عصبی، سرفه، برونشیت و التهاب روده بزرگ (روده بزرگ) استفاده می شود.
در طب سنتی به حلبا معروف است و طبع آن گرم و خشک است. دارویی است، بافت های ضخیم را حل می کند، ادرار و خون حیض را روان می کند و مقوی ریه است. بوی خوبی از مدفوع و ادرار و عرق می دهد. غذای او با عسل سبک است. برای بواسیر، درد کبد، زخم معده و روده، ضعف معده، دل درد و اسهال مزمن مفید است.
بیشتر بخوانید:
همچنین برای رفع بوی بد دهان، سرفه، درد مزمن سینه، التهاب و درد شکم مفید است. برداشتن و برداشتن جفت و تمیز کردن رحم را تسهیل می کند. این دارو برای ریزش مو، شکنندگی ناخن ها، رشد مو و سوختگی مفید است. زخم ها را التیام می بخشد و با روغن گل، زرده تخم مرغ آن ترک های ناشی از سرما را نیز التیام می بخشد. شستشوی سر با این کدوی تلخ و روغن آن مخلوط با موم برای سوختگی و ترک های ناشی از سرما مفید است.
برای بوی بد دهان نیز مفید است. البته برای بیضه ناخوشایند و مضر است و علاج آن زعفران و جایگزین آن زعفران است. برای خوردن و تهیه آن باید نیم گرم دانه های خرد شده را به مدت سه ساعت در آب سرد خیس کنید و بعد از آبکشی آن را با عسل یا مواد دیگر شیرین کنید زیرا خود دانه ها بسیار تلخ هستند.
برای تهیه آب میوه می توان 50 گرم پودر دانه را به یک چهارم لیتر آب جوش اضافه کرد و بعد از پنج دقیقه به صورت دم کرده غلیظ کرد.
میزان مصرف روزانه گیاه 6 گرم است. اگر به صورت چای مصرف شود، می توان آن را چند بار در روز استفاده کرد. برای درمان بی اشتهایی روزی سه بار قبل از غذا دو گرم دانه خرد شده با مایعات میل شود.
در دوران بارداری به دلیل اثرات محرک روی رحم نباید مصرف شود. همچنین به دلیل اثرات کاهنده قند خون در بیماران دیابتی، در صورت مصرف همزمان با سایر داروهای کاهنده قند خون، باید تحت نظر پزشک مصرف شود. در طول مصرف همزمان با داروهایی که از لخته شدن خون جلوگیری یا از بین می برند (مانند هپارین و وارفارین) به دلیل احتمال افزایش خطر خونریزی، علائم خونریزی غیرطبیعی باید کنترل شود. همچنین اگر با سیاه دانه مصرف شود ممکن است باعث کاهش شدید قند خون شود. اگر این دو به طور همزمان مصرف شوند، علائم هیپوگلیسمی باید کنترل شود.
در برخی موارد واکنش های آلرژیک مانند آبریزش بینی، سرفه، غش، آنژیوادم و ادم صورت مشاهده شده است. استفاده مکرر از فرم موضعی می تواند باعث واکنش های آلرژیک در پوست شود.
انتهای پیام