تفاوت خودروی اسپرت، سوپر اسپرت و هایپرکار چیست؟ /عکس

به گزارش خبرگزاری شیمیشی به نقل از پدال ما معمولاً تصور می کنیم که هر خودرویی که نشان خاص و ویژه ای داشته باشد یک سوپر اسپرت است؛ بنابراین یک اسب رقصان یا یک گاو خشمگین به طور خودکار سوپر اسپرت محسوب خواهد شد؛ اما با این وجود پورشه ۹۱۱ سوپر اسپرت نیست هرچند که پورشه ۹۱۱ توربو S به راحتی می تواند با فراری ها و لامبورگینی ها رقابت کند. پس مرز بین خودروهای اسپرت و سوپر اسپرت کجاست و چه زمانی هایپرکارها وارد این بحث می شوند؟ تمامی این تعاریف در حالی وجود دارند که پورشه ۹۱۱ GT۳ RS جدید حدود ۵۵ ثانیه سریع تر از بوگاتی ویرون در پیست نوربرگ رینگ است درحالی که قدرت پورشه حدود نصف بوگاتی است و با این وجود بوگاتی ویرون بدون هیچ تردیدی یک هایپرکار محسوب می شود.

این موضوع پیچیده ای است چراکه برخلاف خودروهای هاچ بک سدان و سایر کلاس های خودرویی که تعریف مشخصی دارند هیچ تعریف رسمی برای این دسته از خودروها وجود ندارد؛ اما ما سعی می کنیم تفاوت بین خودروی اسپرت سوپر اسپرت و هایپرکار را شرح دهیم. به طور سنتی خودروی اسپرت وابسته به یک سبک بدنه خاص نیست. اگر بخواهیم دقیق تر صحبت کنیم باید بگوییم خودروهای اسپرت محصولاتی بودند که در مسابقات موتور اسپرت شرکت می کردند و این اصطلاح برای تعریف مسابقات موتور اسپرت به کار می رفت. با این تفاسیر می توان گفت که هر خودرویی که برای مسابقه ساخته شده یا با استفاده از تکنولوژی های موتور اسپرت و برای جاده ساخته شده یک خودروی اسپرت است. این تعریف برای بسیاری از خودروها منطقی به نظر می رسد؛ اما اوضاع بی ام و Z۴ یا مزدا MX-۵ میاتا چطور است؟ میاتا با وجود اینکه در مسابقات خاص خود شرکت می کند و محبوبیت بالایی دارد اما هرگز با هدف شرکت در مسابقات طراحی نشده ولی با این وجود یک خودروی اسپرت محسوب می شود.

ما معمولاً کوپه های دو در و دو نفره را به عنوان خودروهای اسپرت می شناسیم. البته برخی خودروهای چهار نفره مانند تویوتا سوپرا تویوتا ۸۶ مزدا RX-۷ و پورشه ۹۱۱ نیز در این دسته قرار می گیرند؛ اما به طورکلی خودروهای اسپرت محصولاتی هستند که روی پرفورمنس و رانندگی اسپرت متمرکز شده اند درحالی که سایر ویژگی ها در اولویت بعدی قرار دارند. جالب اینکه که حتی قدرت موتور هم تعیین کننده این دسته بندی نیست. به همین دلیل است که بی ام و M۲ و مرسدس ای ام جی C۶۳ خودروهای اسپرت محسوب نمی شوند درحالی که دایهاتسو کوپن خودرویی اسپرت است. خودروهای آلمانی یادشده در اصل به عنوان کوپه یا سدان های راحت طراحی شده اند و سپس ویژگی های اسپرت به آن ها اضافه شده است. با اینکه این خودروها می توانند بسیار اسپرت باشند اما هرگز هدف اصلی خود را که راحتی سرنشینان است فراموش نمی کنند.

خودروی سوپر اسپرت

ما تعریف خودروی اسپرت را مشخص کردیم یعنی هر خودرویی که تمرکز اصلی آن بر رانندگی اسپرت پرفورمنس و لذت راننده باشد نه راحتی و کارایی؛ اما مرز بین خودروی اسپرت و سوپر اسپرت کجاست؟ آیا این تفاوت به تفاوت در پرفورمنس مربوط می شود؟ شاید؛ اما این مرز دقیقاً کجاست؟ آیا شتاب صفر تا صد زمان طی کردن مسافت ۴۰۰ متر حداکثر سرعت یا توانایی در ثبت زمان سریع در پیست تعیین کننده است؟ یا شاید مقدار قدرت تولیدی این خودروها معیار اصلی باشد؟ در روی کاغذ همه این معیارها قابل قبول هستند و در گذشته ممکن بود مبنای درستی برای این دسته بندی باشند؛ اما امروزه وارد دورانی شده ایم که یک سدان خانوادگی می تواند ۱۰۰۰ اسب بخار قدرت داشته باشد و در اکثر این معیارها سوپر اسپرت های خاص را شکست دهد. پس با این تفاسیر آیا تسلا مدل S پلد یک سوپر اسپرت محسوب می شود؟ به نظر ما خیر. قبلاً این نظر وجود داشت که سوپر اسپرت ها باید پیکربندی خاصی داشته باشند تا از خودروهای معمولی متمایز شوند و معمولاً این ویژگی شامل قرارگیری موتور در قسمت میانی بود. این ویژگی خاص و منحصربه فردی محسوب می شد که باعث می شد یک خودرو قبل از هر چیز به عنوان یک سوپر اسپرت شناخته شود.

این منطق باعث می شد که خودروهایی مانند استون مارتین ونتیج و شورولت کوروت قبل از نسل هشتم با وجود عملکرد فوق العاده خود سوپر اسپرت محسوب نشوند؛ اما اگر خودروهایی مانند پورشه کیمن تویوتا MR۲ و ده ها مدل دیگر با موتور عقب میانی را که قطعاً سوپر اسپرت نیستند در نظر بگیریم متوجه می شویم که تنها جایگاه موتور نمی تواند عامل تعیین کننده باشد. در واقع این مرز نامشخصی که سوپر اسپرت را تعریف می کند ترکیبی عجیب از تمام این عوامل است. یک خودروی سوپر اسپرت باید پایه و اساس یک خودروی اسپرت را داشته باشد و عملکردی برتر از خودروهای جاده ای معمولی ارائه دهد؛ اما درعین حال باید آن قدر منحصربه فرد و خاص باشد که از خودروهای اسپرت که موتورهای بزرگ تری روی آن ها نصب شده متمایز شود.

بنابراین یک خودروی اسپرت موتور وسط با عملکرد فوق العاده معیار نسبتاً مشخصی برای یک سوپر اسپرت است. به همین دلیل است که از نظر ما شورولت کوروت Z۰۶ جدید کاملاً در قلمرو سوپر اسپرت ها قرار می گیرد زیرا ترکیبی از طراحی موتور وسط یک نیروگاه ۸ سیلندر پرقدرت و عملکرد بسیار خوب در جاده و پیست را ارائه می دهد. با این حال ما فکر نمی کنیم تنها جایگاه موتور بتواند عامل تعیین کننده ای باشد و احساس می کنیم در این زمینه استثناهایی هم وجود دارد. برای مثال مرسدس بنز SLS قطعاً یک سوپر اسپرت است. استون مارتین ونتیج و لکسوس LFA نیز کاملاً شایسته لقب سوپر اسپرت هستند و نیسان GT-R با اینکه موتور ۶ سیلندر در جلو و کابینی چهار نفره دارد بازهم می تواند در این دسته بندی قرار گیرد.

در هرکدام از این خودروها ویژگی دیگری وجود دارد که آن ها را به سوپر اسپرت تبدیل می کند؛ ویژگی ای خاص که از طراحی موتور یا پرفورمنس آن ها ناشی می شود و باعث می شود فراتر از یک خودروی اسپرت ساده قرار گیرند. به همین دلیل پورشه ۹۱۱ توربو S نیز شایسته ذکر در کنار این خودروهاست اما یک ۹۱۱ پایه چنین ویژگی هایی را ندارد. ما در ابتدا گفتیم که نشان های خاص و عجیب معمولاً به طور خودکار وضعیت سوپر اسپرت بودن را نشان می دهند اما حتی بزرگ ترین محصولات کلاسیک فراری نیز توسط خود این برند به عنوان خودروی اسپرت معرفی می شدند. جالب است که تا امروز فراری تمام خودروهای جاده ای تولید انبوه خود را تنها به عنوان خودروهای اسپرت معرفی می کند. از نظر خود فراری ایتالیایی ها فقط پنج سوپر اسپرت ساخته اند که عبارت اند از فراری GTO F۴۰ F۵۰ انزو و لافراری.

خودروی هایپرکار

۵ خودروی فراری که به آن ها اشاره کردیم معمولاً از نظر عموم با عنوان هایپرکار شناخته می شوند و به نظر ما با وجود اینکه فراری آن ها را به دلیل تولید محدودشان تنها خودروهای اسپرت می نامد اما هرکدام از آن ها شایسته عنوان هایپرکار هستند. به همین ترتیب فکر می کنیم که همه ما خودروهای پاگانی زوندا هوایرا و یوتوپیا بوگاتی ویرون و شیرون مک لارن F۱ و P۱ پورشه کررا GT و ۹۱۸ اسپایدر جگوار XJ۲۲۰ و تمامی محصولات کونیگزگ را به عنوان هایپرکار در نظر می گیریم؛ اما چه چیزی این خودروها را به هایپرکار تبدیل می کند؟ چگونه می توانیم هایپرکار را تعریف کنیم؟ موضوع فقط پرفورمنس نیست چون هم اکنون ده ها سوپر اسپرت وجود دارند که قدرت بیشتری دارند در مسیر مستقیم سریع تر هستند و در نوربرگ رینگ بسیار سریع تر عمل می کنند.

پس اگر قدرت و پرفورمنس تعریف کننده یک هایپرکار نیست موضوع چگونه در نظر گرفته می شود؟ احتمالاً شما نیز موافق هستید که هایپرکارها به نوعی جواهرات خودروسازی هستند. گاهی اوقات این جواهرات بصری هستند مانند هر خودرویی که نام هوراچیو پاگانی را یدک می کشد. گاهی اوقات این جواهرات مکانیکی هستند یعنی محصولاتی که مرزهای پیشرفت تکنولوژی و فنی و مهندسی را به پیش می برند تا به استانداردهای باورنکردنی دست یابند. یکی از مثال ها در این زمینه بوگاتی ویرون است که از نظر بصری قطعاً یک اثر هنری نیست اما مرزهای مهندسی را درنوردیده و اولین خودروی تولیدی است که بیش از ۱۰۰۰ اسب بخار قدرت را ارائه کرد و رکورد سرعت شکست درحالی که یک گرندتورر لوکس بود. مک لارن F۱ و جگوار XJ۲۲۰ نیز شایسته حضور در این لیست بودند خودروهایی که کتاب قوانین دوران خود را از نو نوشتند. به همین ترتیب خلاقیت های محصولات کونیگزگ قطعاً شایسته عنوان هایپرکار هستند. فراری لافراری پورشه ۹۱۸ اسپایدر و مک لارن P۱ تکنولوژی هیبریدی را به منظور عملکردی استثنایی توسعه دادند و بعد از آن بود که این تکنولوژی در خودروهای اسپرت و سوپر اسپرت بیشتری دیده شد. در عصر برقی ها نیز خودروهایی همچون ریمک نورا و لوتوس اوایا چنین کاری را پیش می برند.

در مجموع باید گفت خودروی اسپرت سوپر اسپرت و هایپرکار به طور نزدیکی به هم مرتبط است اما همه از مفهوم اصلی خودروی اسپرت مدرن می آیند یعنی خودرویی که تمرکز اصلی آن بر پرفورمنس و لذت رانندگی است حتی اگر برخی ویژگی های دیگر قربانی اولویت های اصلی شوند. خودروهای اسپرت به طورکلی خودروهایی احساسی هستند. هایپرکارها شاید حتی سخت تر از سوپر اسپرت ها طبقه بندی شوند. این خودروها در واقع سوپر اسپرت هایی هستند که به اوج خود رسیده اند و از یک یا چند جنبه از جمله پرفورمنس صدا زیبایی یا خلاقیت مهندسی مرزها را جابجا کرده اند. هر چیزی که خلاقانه باشد شایسته این عنوان است اما هر چیزی که به طور دقیق و زیبایی ساخته شده باشد و بتواند به عنوان یک اثر هنری مستقل خود را نشان دهد هم شایسته عنوان هایپرکار خواهد بود. سفارشی زیبا گران قیمت سریع و… جزو ویژگی های یک هایپرکار هستند هرچند امکان دارد یک یا چند ویژگی یاد شده هم زمان در یک خودرو وجود نداشته باشند.

۵۸۳۲۲