انتخابات فراتر از گزینش افراد
معنای انتخاب در فرهنگ سیاسی ایران با انتخاب زید و عمرو اعم از اصلاح طلب-بنیادگرا و یا طایفه یا طایفه مشخص شده است. این درک تقلیل گرایانه از رای دادن را زمانی بهتر درک می کنیم که در انبوه رای دهندگان باشیم یا با آنها پرسش و پاسخ داشته باشیم. سؤالات اصلی این است: «به نظر شما به چه کسی رأی می دهید»، «اصلاح طلبان در مجلس آینده روی کار خواهند آمد یا اصولگرایان»، «ما به فلانی رای دادیم، او کاری نکرد» “ما باید کاری کنیم که چنین شود. -فلانی رای می دهد”، “چون فلانی رای نیاورد، من شرکت می کنم و برای این تلاش می کنم” و …
به گزارش خبر شیمیشی، عبدالله گنجی در متن مکتوب خود گفت: این پیشنهادات نشان می دهد که پایین ترین معنای انتخابات در رأس معنای انتخابات است. این طور نیست که انتخاب نوع افراد مهم نباشد، بلکه معنای رأی دادن – به ویژه در جمهوری اسلامی ایران – از انتخاب افراد گسترده تر است و اگر به انتخابات در این سطح معنا می بخشد، دلیل می شود. برای مشارکت قطعا متفاوت خواهد بود. لذا رهبر معظم انقلاب می فرمایند: کسانی که من و جمهوری اسلامی را قبول ندارند، شما هم شرکت کنید.
رهبری یعنی حضور مردم برای رای دادن به فلانی؟ قطعا نه! رهبری در مورد امنیت ایران هشدار می دهند، بنابراین انتخابات معنای بالاتری دارد که در ایران بالاتر است.
اولین یعنی امنیت ما دشمنان قسم خورده و قدرتمندی داریم که مشارکت مردم دور و نزدیک یا محل زندگی آنها را کنترل می کنند. درگیری کم قطعاً دشمن را به جلو و درگیری بیش از حد آنها را به عقب می راند. دشمنان موضع مردمی نظام را از راهپیمایی روز قدس در 22 بهمن بیرون نمی آورند، اما سه عنصر کمیت، کیفیت و جهت صدای مردم ایران درهای درگیری را می بندند و می گشایند. رهبر کبیر انقلاب پس از مشارکت 29 میلیونی در خرداد 1376 به صراحت اعلام کردند که این رای خطر بزرگی را برای کشور به همراه داشت و آن خطر بین سال های 72 تا 76 با شرکت حدود 15 میلیون نفر رخ داد. کسی بود و رئیس جمهور منتخب (هاشمی) 10 و نیم میلیون رای کسب کرد.
دومین منظور از رای دادن، اصرار بر تداوم نظام جمهوری اسلامی است. اینجا روژاوا نیست، جایی که مشارکت عمومی فقط در مورد برنامه هایی مانند بیمه بیکاری، سن بازنشستگی، نحوه برخورد با مهاجران خارجی، قوانین کار، مالیات واردات و صادرات و مراقبت های بهداشتی رای می دهد. در اینجا رای دهندگان به افراد مورد تایید نظام سیاسی رای می دهند و این معنای رای گیری و رفراندوم نظام سیاسی است. اگر چه عدم شرکت بخشی از مردم (عدم استیفای حق خود) مانع مشروعیت و قانونی بودن انتخابات نمی شود، اما منظور از مشارکت بالا به هیچ وجه در قانون انتخابات نیست و تولید اجتماعی است. سرمایه و قدرت ملی
سوم هدف از انتخابات این است که ملت ایران در مقابل هزار و 800 تحریم دشمنان بایستد و نشان دهد که با وجود اینکه دشمن در گلوی ملت ایران است، ما همچنان در حال استراحت هستیم و شما قدرت خفه کردن این ملت را ندارید. . این رای نشان دهنده شکست پروژه خلاء حاکمیت ملت است. رای گیری نشان می دهد که هدف تحریم ها محقق نشده است و دشمن باید راه های دیگری پیدا کند.
چهارمین یعنی وحدت ملی. انتخابات نوعی سازماندهی اکثریت ملت در یک طرف است. با هم بودن، در یک مسیر و همفکری یکی از معانی اساسی مشارکت ملی است. جمله «ما همه با هم هستیم» هیچ کجا به اندازه انتخابات معنا ندارد و نشان از تنوع ملت یکپارچه ایران دارد.
معنی پنجم انتخاب ما «قراردادگرایی» است. کسانی که امام راحل فرمودند تا آخر راه با ما هستند، زن و مردی هستند که دنبال مشارکت هستند. انتخابات تجدید عهد با امام و حاج قاسم و همه شهدای گمنام و نامدار انقلاب اسلامی است که خون خود را در پای صندوق های رای ریختند تا ما به آن رای دهیم. جوانان از راه شریفشان تجربه تلخ اسلام و تشیع را در قرن اول اسلام و در طول تاریخ یادآوری می کنند. اصرار بر «راه ما راه امام است» در زیر فشار حداکثری دشمن، معنای مقدسی دارد که با نظام های متعارفی که صرفاً منفعت طلبی و منفعت طلبی مادی طلب می کنند قابل مقایسه نیست. دولت باید هر کاری برای رفاه مردم انجام دهد، اما عزت در فرهنگ سیاسی ایران بالاتر از امور جهانی است که البته خود انقلاب اسلامی نیز بر آن صحه گذاشته است. ناامید کردن دشمن یکی از مراحل رشد و توسعه کشور است. او باید بفهمد که مجازات به اهدافش نمی رسد و این درک از طریق صدای مردم محقق و اعلام می شود.
انتهای پیام