با هوش مصنوعی مرده‌ها را زنده کنید!

اینستاگرام: امروزه همه ما زمان زیادی را صرف استفاده از شبکه های اجتماعی و به اشتراک گذاری افکار یا عکس های خود می کنیم. علاوه بر این، ما به بسیاری از چیزهایی که دیگران به اشتراک می گذارند نیز واکنش نشان می دهیم. ما پست هایی را که دوست داریم می پسندیم و در مورد پست های دیگران نظر می دهیم یا آنها را بازنشر می کنیم. این حرکات، یا به طور دقیق تر، ردیابی های دیجیتالی ما، اگر ردیابی، جمع آوری و پردازش شوند، اطلاعات زیادی در مورد اینکه واقعاً چه کسی هستیم، یا حداقل وانمود می کنیم که هستیم، ارائه می دهد. کارشناسان هوش مصنوعی بر این باورند که این ردپای دیجیتال تقریبا برای ایجاد یک کپی از ما کافی است که بتوانیم پس از مرگمان با دوستان و عزیزانمان چت و ارتباط برقرار کنیم.

آیا هوش مصنوعی می تواند به روند سوگواری بازماندگان کمک کند؟

متخصصان فناوری و درمانگران غم و اندوه بحث می کنند که آیا فناوری و به ویژه هوش مصنوعی می تواند به مردم در مقابله با ضرر کمک کند. کارشناسان فناوری معتقدند ایجاد یک کپی دیجیتالی از یک فرد متوفی با شبیه سازی صدا و تصویر او می تواند به مقبولیت بیشتر مرگ برای اطرافیان کمک کند و این فناوری به زودی در دسترس عموم قرار خواهد گرفت. این پیشنهاد کارشناسان فناوری در توییتر بحث های زیادی را به همراه داشت.

موضوع این بحث ها از آنجا شروع شد پراتیک دسایییک کارشناس ارشد هوش مصنوعی آمریکایی در 8 آوریل در توییتی نوشت: “از این پس، به طور منظم ضبط والدین، بزرگترها و عزیزان خود را شروع کنید. با جمع آوری داده های متنی، صوتی و تصویری کافی، 100 درصد احتمال دارد که آنها با آنها زندگی کنند. شما پس از ترک بدن فیزیکی آنها برای همیشه. این امکان ممکن است تا پایان امسال داده شود.”

از زمان انتشار، پست توییتر 11.6 میلیون بار دیده شده و تقریباً هفت هزار بار بازتوییت شده است.

پس از ارسال این توییت که بحث های زیادی را به همراه داشت و مورد انتقاد بسیاری از کاربران قرار گرفت، بسیاری از کاربران نظر کارشناس هوش مصنوعی را ایده ای شبیه به فیلم های آخرالزمانی دانستند و برخی دیگر از کاربران معتقد بودند که ایده شبیه سازی زندگی مردگان است. غیر اخلاقی یا بد برای سلامتی سلامت روان بازماندگان بد است.

برخی دیگر از کاربران ایده دسایی را با داستان یکی از قسمت های سریال معروف آینه سیاه مقایسه کردند. یکی از شخصیت های این قسمت از سریال آینه سیاه پس از مرگ شریک زندگی اش با کمک فناوری هوش مصنوعی با شریک زندگی اش زندگی می کند.

بعدها دسایی در پاسخ به این انتقادات نوشت که «من آن قسمت از Black Mirror را دیدم. اکنون می‌دانم که تصمیم برای برقراری ارتباط با افراد شاد یک موضوع کاملاً شخصی است و از اینکه احساسات شما را جریحه دار کردم، صمیمانه عذرخواهی می‌کنم.»

اخیراً با توجه به پیشرفت‌های فراوان در زمینه هوش مصنوعی و محبوبیت ربات‌های چت مانند ChatGPT، کاربران از خطرات احتمالی توسعه نامحدود این فناوری در حین استفاده از آن آگاه شده و از پیشرفت روزافزون هوش مصنوعی شگفت زده می‌شوند. پلتفرم های اساسی کارشناسان فناوری پیش از این نیز نظرات متفاوتی را مشاهده کرده اند و موضوع ساخت نسخه های دیجیتال پس از مرگ نیز مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.

آیا امکان ادامه زندگی پس از مرگ با کمک هوش مصنوعی برای افراد وجود دارد؟

ریچارد خوری، رئیس انجمن هوش مصنوعی کانادا (CAIAC) معتقد است که با استفاده از فناوری هوش مصنوعی می توان یک کپی دیجیتالی از یک فرد متوفی ایجاد کرد و با آنها ارتباط برقرار کرد، اما این کپی های دیجیتالی فرد متوفی نمی توانند. کاملا انسانی مردگان را زنده کن

خوری می‌گوید: «اکنون می‌توانیم با جمع‌آوری اطلاعات شخصی مانند عکس، صدا، نمونه‌های ویدئویی و همچنین ردپای دیجیتالی افراد در شبکه‌های اجتماعی یک کپی دیجیتالی از یک فرد مرده را بازسازی کنیم، اما این کپی مصنوعی کافی نیست. از هویت فرد متوفی، مانند خاطرات، افکار شخصی، نگرش ها و شخصیت.”

در حال حاضر، با وجود پیشرفت های چشمگیر در هوش مصنوعی، کارآمدترین چت ربات های مبتنی بر این فناوری تنها داده های جمع آوری شده از اینترنت را برای پاسخ به سوالات کاربران ارائه می دهند و نمی توانند بین حقیقت و دروغ یا شایعات تمایز قائل شوند. این موضوع باعث نگرانی های زیادی در مورد پتانسیل این فناوری در گسترش و انتشار دانش نادرست یا (Desinformation) شده است.

ریچارد خوری ادامه داد: به دلیل ساختار هوش مصنوعی که نمی تواند فکر کند، از مردم یاد می گیرد و اطلاعات خود را از اینترنت جمع آوری می کند، بازسازی هویت کامل یک فرد که حاوی احساسات منحصر به فرد و پیچیده است تقریبا غیرممکن است. و خاطرات و احساسات بی نظیر.”

با وجود مشکلات مستندسازی تمام لحظات زندگی انسان برای زندگی با هوش مصنوعی، مشکلات دیگری نیز وجود دارد.

خوری در این باره می گوید: برای اینکه بتوانیم فردی با هوش مصنوعی را احیا کنیم، باید هر آنچه را که در زندگی خود تجربه کرده ایم و دانش داریم مستندسازی کنیم تا هوش مصنوعی بتواند به درستی آنها را شبیه سازی کند. خوری می‌گوید: «یکی از چالش‌های ما برای انجام این کار این است که آنچه را که از زندگی مردم جمع‌آوری و مستند می‌کنیم، با آنچه واقعاً مردم هستند متفاوت است».

خوری می گوید: «خاطرات حوادث مختلف پس از گذشت چندین سال مبهم می شود. مغز انسان به گونه ای طراحی شده است که با توجه به احساساتی که برایش اتفاق افتاده است وقایع مختلف را به یاد می آورد. خاطرات ما در مورد موضوعات مختلف واقعاً با واقعیت آن رویداد مطابقت ندارد. به همین دلیل، هوش مصنوعی نمی تواند به درستی یک کپی از یک فرد مرده ایجاد کند.”

بنابراین هوش مصنوعی نمی تواند به تنهایی فکر کند. ساختار آن بر اساس ورودی اطلاعات از اینترنت است. از مردم یاد می گیرد و حتی اگر بتواند یک کپی دیجیتالی از یک مرده بسازد، آن کپی فقط یک کپی چهره با پاسخ ها و اطلاعات چهره خواهد بود.

توسعه ربات های آبی در چین

ساخت و توسعه دستگاه‌های مبتنی بر هوش مصنوعی که در چین ساخته شده‌اند، برخی از مردم را به فکر بازگرداندن عزیزان از دست رفته خود به زندگی واداشته است. این توسعه دهندگان اطلاعاتی مانند عکس ها، فیلم ها و صداها را از فرد متوفی جمع آوری می کنند و با یک سیستم مبتنی بر هوش مصنوعی تغذیه می کنند تا ربات هایی بسازند که می توانند رفتار فرد متوفی را شبیه سازی کنند.

مثلاً یک مهندس نرم افزار جوان چینی به نام یو جیالین او به تازگی یکی از این ربات های عزادار را ساخته است تا از فرصت خداحافظی با پدربزرگش که ده سال پیش درگذشت، استفاده کند.

ایده ساخت این ربات آبی در سال 2020 به ذهن یو جیالین رسید. او با مقاله ای در مورد صدای ضبط شده با همگام سازی لب مواجه شد و پس از خواندن آن به یاد پدربزرگش افتاد که ده سال پیش فوت کرده بود و از خود پرسید: “آیا می توانم پدربزرگم را دوباره از این فناوری ببینم؟”

ربات ساخته شده توسط Yu Jialin تنها نمونه نیست و ساخت این نرم افزارها به موضوعی محبوب در چین تبدیل شده است و بسیاری از توسعه دهندگان در حال ساخت چنین روبات هایی هستند تا مردم بتوانند با عزیزان از دست رفته خود ارتباط برقرار کنند.

ایده ایجاد دستگاه‌های مبتنی بر فناوری برای برقراری ارتباط با مردگان سال‌هاست که مطرح بوده و اپلیکیشن‌های مختلفی برای این منظور توسعه داده شده است، اما اکنون با رشد سریع فناوری هوش مصنوعی، توانایی ربات‌های ارواح بسیار بهبود یافته است. این روبات‌ها می‌توانند پاسخ‌هایی را ارائه دهند، شخصی‌تر باشند و تا زمانی که اطلاعات کافی در اختیار دیگران قرار نگیرند، به سؤالات دیگران پاسخ دهند.

هایبینگ لو، استاد اطلاعات و تجزیه و تحلیل در دانشگاه سانتا کلارا، توضیح می دهد که چرا توسعه ربات های اضطراب در چین به طور فزاینده ای محبوب می شود. نمونه‌های قدیمی این ربات‌ها به مجموعه بزرگی از داده‌ها نیاز داشتند، اما اکنون با توسعه هوش مصنوعی و چت‌بات ChatGPT، مهندسان غیرمتخصص نیز می‌توانند مدل‌های زبان را با سیگنال‌های گذشته بشر ترکیب کنند تا یک ربات مضطرب ایجاد کنند که بسیار شبیه به یک ربات است. با مردگان ارتباط برقرار کنید و کمی مانند آنها صحبت کنید و فکر کنید.

او در ادامه صحبت های خود می گوید که به کمک تکنولوژی امروزی برای یادگیری سبک و لحن گفتار انسان حتی در گذشته به مثال های زیادی نیاز نداریم.

هایبینگ لو که تحقیقاتش بر روی هوش مصنوعی متمرکز است، ادامه می‌دهد: «سیستم‌هایی مانند ChatGPT که یک برنامه محبوب مبتنی بر متن است، با پیشرفت‌هایی که تا به امروز داشته است، این توانایی را دارند که افراد زیادی را یاد بگیرند که چگونه صحبت کنند یا بنویسند، و شما می توانید یک کلون از یک فرد مرده بسازید، فقط باید چند سیستم را تغییر دهید تا 99٪ شبیه فرد مرده شود. با پیشرفت های امروزی، تفاوت های شدید بین نحوه واکنش یک ربات غمگین به یک مرده واقعی بسیار کم خواهد بود.”

Griffbot یا ربات آبی چیست؟

ربات‌های گریف یا ربات‌های سوگواری دستگاه‌هایی هستند که اطلاعاتی مانند عکس، فیلم، صدا و حتی نمونه‌ای از پیام‌های فرد متوفی را ضبط می‌کنند و از الگوریتم‌های یادگیری ماشینی برای جمع‌آوری اطلاعات، کپی دیجیتال و شخصیت شبیه‌سازی شده فرد متوفی استفاده می‌کنند. فرد متوفی می تواند از این روبات ها برای ویرایش پیام های متنی یا ویدیویی استفاده کند.

این ربات‌های عزاداری در سال‌های اخیر محبوبیت زیادی پیدا کرده‌اند و افراد زیادی از آن‌ها استفاده می‌کنند که ناگفته‌هایی با عزیزان از دست رفته خود دارند. توسعه هوش مصنوعی مولد باعث شده تا این روبات های آبی به طور قابل توجهی بهبود یافته و عملکرد بسیار بهتری نسبت به قبل داشته باشند.

مزایا و معایب توسعه رباتیک

اگرچه این فناوری هنوز در مراحل اولیه توسعه است، کارشناسان در مورد اینکه آیا ربات های غمگین می توانند با طولانی کردن روند بهبودی شادی را کاهش دهند یا بدتر کنند، اختلاف نظر دارند. البته یک کپی محدود از یک مرده که بر اساس هوش مصنوعی تولید شده است نمی تواند مانند یک فرد زنده با دوستان و اعضای خانواده ارتباط برقرار کند و جای خالی فرد مرده را پر نمی کند.

کارشناسان طرفدار توسعه ربات‌های عزادار معتقدند ربات‌های عزادار راه خوبی برای کنار آمدن با غم از دست دادن عزیزان هستند و به اطرافیان کمک می‌کنند تا مرگ عزیزان خود را با آرامش و آرامش بیشتری بپذیرند.

این کارشناسان بر این باورند که بسیاری از افراد فرصت خداحافظی با متوفی یا گفتن ناگفته های زیادی با عزیزان از دست رفته خود را پیدا نمی کنند یا بسیاری از افراد دوست دارند با مردگان خود صحبت کنند و دلتنگ بودن با آنها می شوند. ربات های عزادار، هر چند مصنوعی، این فرصت را در اختیار مردم قرار می دهند و پذیرش مرگ را برای مردم آسان می کنند.

برخی دیگر از کارشناسان در مخالفت با توسعه ربات های عزادار معتقدند ساخت و در دسترس قرار دادن این ربات ها در دسترس همگان باعث می شود بسیاری از افراد نتوانند با مقوله مرگ مواجه شوند و به استفاده از این ربات ها کمک کنند که ممکن است منجر به افسردگی حاد شود. .

برخی از کارشناسان نگران حفظ حریم خصوصی و امنیت هستند و می گویند که توسعه این ابزارها که اطلاعات بسیاری از افراد را جمع آوری و پردازش می کند، حریم خصوصی مردگان و حتی خانواده های آنها را نقض می کند و ممکن است برخی سوء استفاده کنندگان از این اطلاعات برای فریب یا فریب بستگان خود استفاده کنند. . . فرد مرده

عاشق؛ قطعه گم شده پازل

درست است که یک ربات عزادار یا فناوری های مشابه می تواند این امکان را برای ما فراهم کند که دوباره عزیزان از دست رفته خود را ببینیم و با آنها صحبت کنیم و اخلاق، رفتار یا حتی احساسات فرد متوفی را برای ما شبیه سازی کنیم. شاید این همراهی مصنوعی بتواند غم و اندوه بازماندگان را کاهش دهد، اما تا روزی که هوش مصنوعی واقعاً احساسات انسانی یا چیزی شبیه به آن را داشته باشد، هر تعامل شبیه سازی شده از یک هسته سرد و یخی ناشی می شود و مهمترین عنصر را ندارد. یکی از روابطی خواهد بود که مردم آن را “عشق” می نامند.

انتهای پیام