استثمار شیک کودکان – شیمیشی

به گزارش خبر شیمیشی، نورنیوز نوشت، در این زمینه ممکن است خبر دستگیری پدری که پسر شش ساله خود را برای افزایش تعداد پسر شش ساله خود به استفاده از الفاظ کثیف در فضای مجازی واداشته، وی را نیز به مشروب الکلی واداشته باشد. الکل پروفایل اینستاگرام خود را با زبان کودک زیبا به فالوورهای صفحه تبلیغ کنید و سپس تبلیغات را بکشید و از این طریق درآمد ایجاد کنید. البته از این قبیل نمونه ها زیاد است و احتمالا بسیاری از ما با چنین صفحاتی مواجه شده ایم.

کودکان در اینستاگرام کار می کنند

هر روز کودکان زیادی را در فضای مجازی می بینیم که گاهی به زور می خندند یا گریه می کنند و یا برای جلب توجه مخاطب و شادی آن ها ژست ها و فیگورهای عجیب و غریبی می کنند. این کودکان شیرین حرف می زنند و بدون دانستن معنی جملاتی که می گویند وارد چرخه کاری می شوند که به کودکان کار اینستاگرام معروف است.

واژه کودک کار در اینستاگرام چند سالی است که در مطبوعات و رسانه ها مطرح شده و نگاه انتقادی به این موضوع وجود دارد. از این منظر کودک کار تنها کودکی نیست که سر چهارراه گل می فروشد یا به این فعالیت ها می پردازد. هر وقت کسی از ثمره کار کودک بهره مالی می برد، می توان گفت که این کودک دارای وضعیت کار کودک است، زیرا بر خلاف کنوانسیون جهانی حقوق کودک که کار کودک را مجاز نمی داند، یک تکلیف است. . برای کسب درآمد

کسب درآمد از کودکان در دنیای مجازی با افزایش فالوور صفحه و تبلیغات انجام می شود. این کار معمولا توسط پدر و مادر کودک انجام می شود، اما گاهی به جایی می رسد که افرادی با عنوان کارگردان کلیپ های اینستاگرامی اقدام می کنند و بعد از آن کودک مجبور می شود به جز والدین که از او می خواهند آن را به مخاطب نشان دهد. در این فعالیت های تبلیغاتی کودک با پوشیدن برندهای معروف، خوردن غذاهایی با نام ها و برندهای خاص و حتی استفاده از لوازم آرایشی کسب درآمد می کند.

در خبری در رسانه ها آمده است که بابت این تبلیغات روزانه تا 5 میلیون تومان به این کودکان پرداخت می شود. مدیران اینستاگرام گاهی اوقات به استوری اضافه می شوند تا واکنش پست ها را تا حد امکان افزایش دهند. به این ترتیب گاهی به جایی می رسند که زیر عکس و فیلم کودکان از هشتگ های نامناسب و غیراخلاقی استفاده می کنند.

البته استفاده از عکس کودکان در فضای مجازی و به خصوص اینستاگرام تنها در ایران نیست و بسیاری از کشورها در چنین رویدادی قرار دارند. بر اساس تحقیقات مرکز والدین و آموزش دیجیتال وزارت آموزش ایالات متحده، بیش از نیمی از والدین عکس های فرزندان خود را به صورت آنلاین به اشتراک گذاشته اند و 91 درصد از آنها قبل از پنج سالگی فرزندشان این کار را انجام داده اند. اگرچه دقیقا مشخص نیست که چه تعداد از این افراد از انتشار عکس فرزندان خود استفاده مالی می کنند، اما با توجه به تلاش برای افزایش بازدید بیشتر در این صفحات، امکان انگیزه مالی قوی تر می شود.

در اروپا درآمد حاصل از تبلیغات آنقدر وسوسه انگیز است که خانواده های زیادی هستند که می خواهند فرزندان خود را وسیله ای برای درآمدزایی قرار دهند. یک پلتفرم آنلاین مراقبت از کودکان در بریتانیا فهرستی از پردرآمدترین اینفلوئنسرهای کودکان، از جمله رایان کاجی 7 ساله با دارایی خالص 17.7 میلیون پوند، کایل گرسدورف 16 ساله با دارایی خالص پوند را دارد. 2.6 میلیون و Orlige Rose Soda 6 ساله با درآمد خالص 1.8 میلیون پوند (شیمیشی، 24 می 2019).

کنوانسیون حقوق کودک چه می گوید؟

مشکل کودکان کار در اینستاگرام از سه زاویه قابل بررسی است.

اولین) دیدگاه اول استفاده از کودکان برای کسب درآمد است که ماده 32 کنوانسیون حقوق کودک که ایران یکی از امضاکنندگان آن است، دولت ها را موظف می کند از بهره کشی اقتصادی از کودکان و هرگونه کار مضر خودداری کنند. و یا باعث توقف تحصیل و یا جلوگیری از آسیب رساندن به سلامت جسمی، روحی، اخلاقی و اجتماعی وی شود. علاوه بر این، زمانی که کودکان مجبور می شوند به جای مطالعه و انجام کارهایی مانند بازی و سرگرمی، برای کسب درآمد در اینستاگرام کلیپ پخش کنند، از حقوق خود محروم می شوند.

دومین) موضوع دیگر در مورد کودکان کار در اینستاگرام که بسیار مهم و جالب است، نقض حقوق کودک با نقض حریم خصوصی اوست. حریم خصوصی افراد در واقع همان حریم خصوصی است که در عرف و قانون باید رعایت شود و از دخل و تصرف و سوء استفاده دیگران محفوظ بماند. ماده 16 کنوانسیون حقوق کودک دو گروه از افراد اعم از والدین و افراد خارجی را از دخالت خودسرانه یا غیرقانونی در حریم خصوصی کودکان منع می کند.

از این منظر ورود به فضای خصوصی کودک و انتشار عکس های او نقض حریم خصوصی او تلقی شده و قابل پیگرد قانونی است. حتی اگر قصد والدین کسب درآمد نباشد، انتشار عکس های کودکان در شبکه های اجتماعی قابل قبول نیست و این به عنوان نقض حریم خصوصی تلقی می شود. در کشورهایی مانند اتریش، فرانسه و دانمارک، کودکان پس از رسیدن به سن هجده سالگی می توانند از والدین خود به دلیل نقض حریم خصوصی آنها شکایت کنند. البته هنوز قوانین مشخصی در این زمینه در ایران وجود ندارد، اما طبق قانون حمایت از کودکان و نوجوانان مصوب 1387، هر نوع آزار و اذیت کودکان و نوجوانان که موجب آسیب جسمی، روحی و اخلاقی و به خطر افتادن جسمی و روحی شود. سلامتی آنها ممنوع است و مجازات آنها حبس و جزای نقدی است.

همچنین بر اساس قانون حمایت از کودکان و نوجوانان مصوب 1398، تخلف به معنای هرگونه فعل یا ترک عمدی است که سلامت جسمی، روحی، اخلاقی یا اجتماعی کودکان و نوجوانان را به خطر بیندازد یا به آنها آسیب برساند، مانند آزار، دستگیری، تجاوز جنسی. توهین یا تهدید کودک یا خردسال در صورتی که تنبیه نباشد یا در شرایط سخت و نامتعارف قرار دهد یا اجازه کمک به او ندهد، به مجازات حبس درجات 5، 6، 7 و 8 محکوم می شود.

سوم) موضوع سوم در مورد کودکان کار در اینستاگرام این است که با انتشار عکس های خود کودکان را در معرض خطر قرار می دهند. بر اساس اعلام کنوانسیون ملی حقوق کودک، انتشار عکس های کودکان در فضای مجازی و پایگاه های خبری، علاوه بر تضییع حریم خصوصی و حقوق آنها، کودکان را در معرض خطر و سوء استفاده قرار می دهد و این اقدام ممنوع است. با گذاشتن عکس های کودکان در شبکه های اجتماعی در واقع به همه کاربران اجازه دسترسی به عکس های فرزندتان را می دهید. در میان این افراد، ممکن است کسانی باشند که از بیماری ها و ناهنجاری های جنسی رنج می برند که اغلب در صفحات مجازی صفحاتی را با محتوای تصاویر و فیلم های کودکان جستجو می کنند. همچنین افشای مشخصات کودک می تواند او را در معرض انواع خطرات از جمله اجبار و آدم ربایی برای اخاذی قرار دهد.

چرا صفحات با محتوای کودکانه را دنبال می کنید؟

بسیاری از کسانی که صفحاتی را دنبال می کنند که تصاویر کودکان را منتشر می کنند، اطلاعات زیادی در مورد نقض حریم خصوصی کودکان در این صفحات ندارند. وقتی از آنها می‌پرسید چرا چنین صفحاتی را دنبال می‌کنید، پاسخ‌های مشابهی می‌دهند: “این بچه‌ها خیلی بامزه و بامزه هستند و تماشای آنها حس خوبی به من دست می‌دهد. معمولاً وقتی حوصله‌ام سر می‌رود، به این صفحات می‌روم و خیلی می‌خندم. ” این پاسخ یکی از دنبال کنندگان این صفحات است.

شخص دیگری پاسخ متفکرانه تری می دهد: “من معمولاً صفحاتی را دوست دارم که بچه ها گرسنه هستند و رستوران ها را تبلیغ می کنند.” شما می توانید به حرف های آنها اعتماد کنید.”

اینکه واقعاً بچه نظر شخصی خودش را می گوید یا به گفته والدین یا کارگردان صحبت می کند جای بحث دارد، اما نکته دیگر این است که استفاده از بچه ای که این همه فست فود و غذای ناسالم را تبلیغ می کند چگونه می تواند باشد. قانونی؟! حتی اگر با این تبلیغات سود بالایی را در نظر بگیرند، آیا والدین کودک به دلیل مصرف زیاد فست فود و غذاهای شور و شیرین اجازه نمی دهند فرزندشان به بیماری هایی مانند دیابت و فشار خون مبتلا شود؟ کسانی که این صفحات را دنبال می کنند ممکن است با خود فکر کنند که والدین باید فرزندان خود را خوب بشناسند یا چرا وقتی والدین بچه ها به آنها اهمیت نمی دهند ما از سوپ داغتر باشیم؟

با چنین دلایلی خیلی راحت می توان از نقض آشکار حقوق کودکان که در شبکه های اجتماعی رخ می دهد چشم پوشی کرد و به دنبال چنین مطالبی ادامه داد. اما اگر نتیجه این کار را بدانیم متوجه می شویم که در گام اول باید از دنبال کردن این صفحات برای جلوگیری از تولید محتوای بیشتر توسط مدیران آنها جلوگیری کنیم. در مرحله بعد اگر با محتوای ناقض حقوق کودک مواجه شدیم باید موضوع را با مسئولین مربوطه در میان بگذاریم تا از تضییع حقوق کودک جلوگیری شود. به طور کلی آگاهی و اطلاع رسانی در مورد حقوق کودکان در این زمینه بسیار موثر است. رسانه ها می توانند در این زمینه بسیار موثر باشند و تاثیر این فرهنگ در شبکه های اجتماعی بیشتر است زیرا کاربران آن ها بیشتر در معرض چنین مطالبی قرار می گیرند.

انتهای پیام