چرا مبتلایان به سرطان دچار «سندرم نزاری» می شوند؟

به گفته شیمیشی یک متخصص سرطان را روی مغز و انگیزه با خواندن جدید روی موش و روش های احتمالی درمان آن مطالعه کرده است.

این اختلاف و ناتوانی ها بر “cachexia” یا “cachexia” یا “cachexia” تأثیر می گذارد و اگرچه بیماران به اندازه کافی غذای و وزن سنگین بدن دارند. با حرکات بیمار آنها ممکن است عمیق تر از خانواده و دوستانشان نباشند زیرا در درمان دشوار و درمان های دشوار که مقاومت و فشار زیادی را ایجاد می کند درگیر هستند.

پزشکان تخمین می زنند که زندگی یک واکنش معنوی به وضعیت بیماری است. اما این اختلاف ممکن است آخرین نتیجه زوال عقل و بخشی جدایی ناپذیر از سرطان را نداشته باشد. در این مطالعه کارشناسان در مجله Science منتشر کردند و گفتند که این سرطان ده ها سال خواسته است اما در مغز که تقاضا را کنترل می کند به بدن حمله می کند.

کارشناس از جاده واقعی تورمی پیروی کرده و به ذهن زنده نگاه کرده است تجربه ای که در انسان غیرممکن است. با این حال Neurotcry دارای فناوری های در حال توسعه علمی است که باعث می شود در موش ها امکان پذیر شود. عصب شناسی مدرن به متخصصان این امکان را می دهد تا مغز مغز میکان را با ابزارهای قدرتمند بررسی کنند. دانشمندان کاملاً مغز را در سطح سلول و در حین حرکت و همچنین نورونهای فعال یا فعال به دنبال خود دارند فعالیت های عصبی به دنبال خود هستند.

کارشناسان قادر به شناسایی منطقه کوچکی از مغز به نام یا ISA برای شناسایی پست هستند که تورم مغز را مشخص می کند. با رشد توده های سرطان سیتوکین ها یا مولکول های تورم در خون آزاد می شوند. منطقه “postermine” کمبود فشار خون عمومی برای جلوگیری از پاتوژن ها و سایر مولکول ها از بدن مغز است بنابراین به راحتی علائم تورم در خون را مشخص می کند.

هنگامی که ناحیه poSermine نشان دهنده افزایش مولکول های تورم است زنجیره عصبی بسیاری از مناطق مغزی و دبیر دوپامین را در مرکز انگیزه (ECOS Benzin) امکان پذیر می کند. دوپامین معمولاً با انگیزه و تلاش برای دستیابی به پاداش به عنوان “شیمیایی خوب” توصیف می شود.

به گفته مستقل کارشناسان نه تنها مغز به خودی خود هستند بلکه نشانه هایی از علائم عفونی هستند که ذهن آنها را می شناسند و دوپامین را کاهش می دهند و باعث کاهش انگیزه در حضوری می شوند. این با معرفی بیماران همراه است: همه چیز سخت به نظر می رسد.

بخش جذاب داستان برای ایجاد انگیزه ریش بود. آنها راه های بسیاری برای یافتن ضعف سم یا ضعف سرطان پیدا کردند. اول سنسور تورم در ناحیه postermine توسط محرک نورون مستقیم تخلیه و آزاد شده و برای انگیزه طبیعی به موش بازگشت.

روش دوم استفاده از دارو برای مسدود کردن سایتوکاین در موش بود – مانند کسانی که برای آرتروز تأیید شده اند. داروهای ماوس موش را شکست اما گرایش موش ها پاداش می گیرد و تلاش می کند. این نتایج برای یافتن راهی برای کاهش نتایج سرطان توسعه دهنده خوش بین است. البته آنها برای حل و فصل یک راه حل مؤثر و ایمن نیاز به تأکید دارند.

پایان پیام