«مافیای قجری» روایتی برگرفته از تکنیک اجرایی برشت است/ افزودن شیوه روایی در نمایش

در گفت وگو با آنا مطرح شد؛

مجتبی طباطبایی، بازیگر و کارگردان تئاتر گفت: بازی در نمایش «مافیای قجری» بازیگر را ملزم می کند که نه تنها بر روی خود بلکه به طور کامل بر روی بازیگران دیگر نیز متمرکز شود؛ به طوری که روی صحنه من به عنوان بازیگر حس خواهم کرد خود واقعی هستم و در لحظه با نقش یکی هستم، این نوع بازی برای تماشاگر هم باورپذیر تر است.

به گزارش خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، «مافیای قجری» به نویسندگی نیکو جودکی و تهیه کنندگی و کارگردانی فاطیما جودکی هرشب ساعت 21:15 در سالن شماره یک عمارت ارغوان روی صحنه می رود.

مجتبی طباطبایی یکی از بازیگران این نمایش در گفت وگو با خبرنگار آنا با اشاره به شیوه اجرایی نمایش «مافیای قجری» گفت: از نگاه من ویژگی عمده نمایش در اجرایی با ریتم تند و طعنه آمیز بودن آن است؛ از لحاظ تکنیکی و شیوه اجرایی تعریف همان تعریفی است که برشت ارائه می داد، در این شیوه مسائل فلسفی و اعتقادی هنرمند بهتر بیان می شود. برشت همین شیوه را دستمایه کار خودش قرار می داد که با از بین بردن عنصر اصلی درام یعنی تعلیق، هرگونه حس همذات پنداری را در تماشاگر از بین می برد.

چگونگی اجرا مهم تر از پایان غیرمنتظره 

وی افزود: با توجه به این شیوه تنها عنصری که برای مخاطب می ماند فکر کردن به چیزی است که تماشاگر آن است. در بخش هایی از نمایش شیوه روایتگری دیده می شود، این گونه شیوه ها از گذشته تحت تاثیر سنت کهن نقالی قرار دارد؛ براین باورم که در نمایش های روایی پایان غیرمنتظره نمایش نیست که مخاطب را جذب می کند بلکه چگونگی اجرا از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

وی افزود: براین باورم که مخاطب در این نمایش هرگز نمی تواند پیش بینی کند در صحنه بعد چه اتفاقی رخ می دهد، اما مخاطب متوجه می شود که هر یک از شخصیت های نمایش یک پازل ارزشمند برای کامل کردن یک اثر هنری هستند. نویسنده و کارگردان در نمایش «مافیای قجری» سعی بر دام انداختن مخاطبش دارد که متوجه نمی شود در نهایت قهرمان داستان کیست، مخاطب به وضعیتی دچار می شود که گاهی احساس وحشت و گاهی احساس ترحم دارد.  مخاطب در طول نمایش کسل نمی شود و قطعا از تماشای آن لذت خواهد برد.

خود واقعی بازیگردر «مافیای قجری»

این بازیگر و کارگردان تئاتر عنوان کرد: بازی در نمایش «مافیای قجری» بازیگر را ملزم می کند که نه تنها بر روی خود بلکه به طور کامل بر روی بازیگران دیگر نیز متمرکز شود؛ به طوری که روی صحنه من به عنوان بازیکر حس خواهم کرد خود واقعی هستم و در لحظه با نقش یکی هستم، این نوع بازی برای تماشاگر هم باورپذیر تر است. علاوه براین، بازیگری در این نمایش دلیلی شد تا زمان فکر کردن به آنچه که باید بگویم و انجام دهم را بیشتر کنم و بتوانم آزادنه تر انتخاب کنم، همچنین از نظر بدنی و از نظر بیانی نیز راحت تر باشم.

طباطبایی در پایان تاکید کرد: گروه های نمایشی بسیاری مشغول به فعالیت در این عرصه هستند که متاسفانه هیچ حمایتی از هیچ نهاد یا ارگانی از آنها نمی شود؛ بسیاری برای احیا تئاتر تلاش های زیاد می کنند، اما اگر بستر مناسبی برای گروه های نمایشی ایجاد نشود، این حرفه به فراموشی سپرده می شود. به زبان ساده تر می توان گفت اساسا با توجه به شرایط موجود تئاتر بسیار مظلوم است. بنده به عنوان یک عضو کوچک در دنیای وسیع هنر تئاتر امیدوارم در آینده بیشتر به این هنر بها داده شود و شاهد نمایش های فوق العاده ای روی صحنه باشیم، چراکه تئاتر فرهنگ هر جامعه است.