۵ مشکل گوارشی شایع و چگونگی درمان آنها

سایت خبری

وی ادامه داد: تقریباً همه ما در طول زندگی خود معده درد را تجربه می کنیم اما سالانه افراد زیادی به بیماری های دستگاه گوارش مبتلا می شوند. در حالی که برخی از بیماری های دستگاه گوارش بدون علامت هستند یا باعث ناراحتی جزئی می شوند ، برخی دیگر ممکن است باعث درد شدید یا حتی نیاز به بستری شدن در بیمارستان یا جراحی شوند.

اگر علائم گوارشی را تجربه می کنید ، مهم است که بدانید دقیقاً چه چیزی را تجربه می کنید و چگونه می توانید ناراحتی خود را کاهش دهید. در اینجا پنج مشکل گوارشی رایج با گزینه های درمانی توصیه شده آورده شده است.

بازگشت اسید

ریفلاکس اسید که به آن سوزش معده نیز گفته می شود ، یکی از رایج ترین مشکلات معده است. هنگامی که این وضعیت به طور مکرر اتفاق می افتد ، به عنوان بیماری ریفلاکس معده (GERD) شناخته می شود ، که یک مورد جدی تر است.

ریفلاکس اسید زمانی اتفاق می افتد که اسید معده از اندام خارج شده و از طریق مری ، لوله ای که دهان را به معده متصل می کند ، عبور کند. این اسید معده می تواند دیواره داخلی مری را تحریک کرده و باعث درد و فشار شود. با گذشت زمان ، این وضعیت می تواند آسیب جدی تری به دیواره داخلی مری وارد کند.

علائم بازگشت اسید

درد حاد قفسه سینه نشانه واضحی از ریفلاکس اسید است و بنابراین به عنوان سوزش معده نیز شناخته می شود. علائم دیگر عبارتند از:

– مشکل در بلعیدن

احساس سوزش در سینه که ممکن است در شب تشدید شود

احساس توده در گلو

آوردن غذای مایع یا ترش

دلایل مختلفی برای تجربه بازگشت اسید وجود دارد.

آنچه می خورید می تواند یک عامل کلیدی باشد: وعده های غذایی بزرگ ، غذاهای سرخ شده یا وعده های شب آخر و همچنین نوشیدن الکل یا قهوه می توانند منجر به ریفلاکس اسید شوند.

هشدار

اگر علائم اضافی مانند درد قفسه سینه یا تنگی نفس با ریفلاکس اسید را تجربه کردید ، بلافاصله به دنبال مراقبت های پزشکی باشید زیرا این ممکن است نشانه حمله قلبی باشد.

گزینه های درمان بازگشت اسید

درمان ریفلاکس اسید معمولاً با اصلاح شیوه زندگی آغاز می شود.

برای اینکه اسید معده به سختی حرکت کند ، می توانید از آسانسورهای تخت استفاده کنید تا سر تخت بالاتر از پایین باشد. همچنین ، می توانید از گوه بین تخت و تشک استفاده کنید.

اجتناب از غذا خوردن دو ساعت قبل از خواب و تغییر در خوردن از دیگر تغییرات سبک زندگی در خنثی سازی ریفلاکس اسید است. داروهای بدون نسخه نیز مانند آنتی اسیدها می توانند مفید باشند.

اگر داروهای بدون نسخه و اصلاح سبک زندگی هیچ تاثیری در بهبود ریفلاکس اسید ندارند ، ممکن است به داروهای تجویز شده یا جراحی نیاز باشد.

زخم معده

اگر در دیواره داخلی معده یا ابتدای روده کوچک به عنوان اثنی عشر زخم دارید ، احتمالاً نوعی زخم معده دارید. این شرایط شایع است و می تواند بسیار دردناک باشد.

در گذشته مردم بر این باور بودند که زخم معده نتیجه عواملی در سبک زندگی مانند استرس زیاد یا خوردن غذاهای پرادویه است. اکنون ، ما اطلاعات بیشتری در مورد دلایل تشکیل آنها داریم.

آنچه اتفاق می افتد این است که یک باکتری خاص به نام هلیکوباکتر پیلوری یا استفاده از داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی می تواند به مرور زمان به پوشش داخلی معده آسیب برساند.

از عوامل خطرساز تشکیل زخم می توان به سابقه خانوادگی ، مصرف الکل ، سیگار کشیدن و بیماری های کبدی یا کلیوی اشاره کرد. در شرایطی که استرس و غذاهای پرادویه نمی توانند باعث زخم معده شوند ، اما گاهی اوقات باعث تحریک زخم موجود می شوند.

علائم زخم معده

درد حاد که در جایی بین جناغ و ناف ایجاد می شود یکی از مشخصه های زخم معده است. به جز درد ، علائم دیگر زخم معده شامل گلو درد ، حالت تهوع ، استفراغ و بی اشتهایی است.

اما ممکن است فرد علائمی نداشته باشد. با این حال ، اگر علائم شدید دارید ، بلافاصله به دنبال کمک پزشکی باشید. این علائم شامل موارد زیر است:

– درد شدید و ناگهانی در شکم

علائم شوک مانند غش ، گیجی ، سبکی سر یا تعریق زیاد

استفراغ خونی ، که ممکن است شبیه خون قرمز روشن یا پودر قهوه باشد

مدفوع تیره ، قیر یا خونین

زخم های معده را می توان با آندوسکوپی فوقانی تشخیص داد. برخی از آزمایش های تشخیصی ممکن است برای تصویربرداری با اشعه X نیاز به نوشیدن مایعات مخصوص تصویربرداری مانند باریم داشته باشند.

گزینه های درمان زخم معده

اگر زخم معده تشخیص داده شود ، درمان شامل ترکیبی از اصلاح سبک زندگی و داروها است.

تغییر در سبک زندگی شامل ترک سیگار ، ترک و محدود کردن مصرف الکل و کافئین و پرهیز از غذاهایی است که می توانند منجر به شعله ور شدن شوند. داروهایی مانند آنتی بیوتیک ها ، مسدود کننده های گیرنده های هیستامین ، مهار کننده های پمپ پروتون و آنتی اسیدها می توانند به درمان زخم معده کمک کنند. اگر زخم معده توسط هلیکوباکتر پیلوری ایجاد شود ، برای درمان عفونت آنتی بیوتیک تجویز می شود.

در مواردی که اکثر زخم ها با درمان مناسب به سرعت بهبود می یابند ، توصیه می شود برای اطمینان از اینکه به بیماری جدی تری مبتلا نشوید ، از کمک پزشکی استفاده کنید.

دیورتیکولوز و دیورتیکولیت

دیورتیکولوز هنگامی اتفاق می افتد که کیسه های کوچکی به نام دیورتیکول از روده بزرگ بیرون زده باشند. دیورتیکولوز با افزایش سن شیوع بیشتری پیدا می کند.

اگر دیورتیکول در روده بزرگ ملتهب شود ، این بیماری به عنوان دیورتیکولیت شناخته می شود.

علائم دیورتیکولوز و دیورتیکولیت

اغلب ، افراد مبتلا به دیورتیکولوز هیچ علائمی را تجربه نمی کنند. علائم رایج دیورتیکولیت – دیورتیکولیت ملتهب – شامل موارد زیر است:

– درد شکم

– تب

– حالت تهوع

– یبوست

با افزایش سن ، گزینه های غذایی می توانند در دیورتیکولیت نقش داشته باشند. رژیم کم فیبر با چربی حیوانی خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد. سایر عوامل خطر شامل چاقی ، استعمال دخانیات و استفاده از برخی داروها از جمله داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی است.

گزینه های درمان دیورتیکولیت

درمان دیورتیکولیت به شدت علائم بستگی دارد.

اگر علائم خفیف باشد ، ممکن است آنتی بیوتیک و رژیم غذایی مایع برای بهبود شرایط کافی باشد. با بهبود علائم ، فرد می تواند به تدریج افزودن غذاهای جامد به رژیم غذایی خود را از سر بگیرد. در موارد شدیدتر ، ممکن است لازم باشد در بیمارستان بستری شوید و در صورت ایجاد عوارضی مانند سوراخ شدن یا فیستول ، ممکن است جراحی لازم باشد.

سندرم روده تحریکپذیر

سندرم روده تحریک پذیر یکی از شایع ترین بیماری های دستگاه گوارش است. شدت بیماری در بعضی از افراد می تواند کم باشد و ناراحتی جزئی برای آنها ایجاد کند ، در حالی که برای برخی دیگر ممکن است یک بیماری ناتوان کننده باشد که در فعالیت های روزمره تداخل ایجاد می کند.

علائم سندرم روده تحریک پذیر

علائم سندرم روده تحریک پذیر بسیار متفاوت است ، اما شایع ترین آنها عبارتند از:

– درد شکم

– گرفتگی یا نفخ شکم

– گاز

اسهال یا یبوست یا یکی پس از دیگری

مشکل در اجابت مزاج یا نیاز مکرر و فوری به استفاده از توالت فرنگی

وقتی این علائم ناخوشایند و ناراحت کننده باشند ، بدون هیچ گونه آسیب آشکار یا علائم بیماری در دستگاه گوارش بروز می کنند.

دلایل دقیق سندرم روده تحریک پذیر مشخص نیست. این احتمال وجود دارد که جمعیت میکروبی روده بزرگ ، ناهنجاری در حرکت روده بزرگ یا تغییر در نحوه ارتباط و همکاری مغز و روده بزرگ بتواند نقش داشته باشد.

سندرم روده تحریک پذیر در زنان دو برابر مردان است و بیشتر در افراد زیر 50 سال دیده می شود. در شرایطی که استرس باعث سندرم روده تحریک پذیر نمی شود ، اما ممکن است علائم ناخوشایند آن را تشدید کند.

از آنجا که علائم می توانند به طور مکرر تغییر کنند ، تشخیص سندرم روده تحریک پذیر دشوار است. علاوه بر این ، هیچ آزمایشی برای تشخیص سندرم روده تحریک پذیر وجود ندارد. وقتی علائم بیماری ادامه پیدا می کند و احتمال سایر اختلالات دستگاه گوارش منتفی است ، تشخیص داده می شود.

گزینه های درمان سندرم روده تحریک پذیر

درمان سندرم روده تحریک پذیر معمولاً شامل داروها و شیوه زندگی و تغییرات رژیم غذایی است.

کاهش مصرف غذاهای پر FODMAP ، نوعی کربوهیدرات که اغلب با علائم گوارشی همراه است ، گاهی اوقات می تواند مفید باشد. مصرف فیبر بیشتر و پرهیز از گلوتن از دیگر روشهای مفید است. تغییر سبک زندگی مانند ورزش ، کاهش استرس و خواب کافی ممکن است به تسکین علائم کمک کند.

داروهایی که برای سندرم روده تحریک پذیر تجویز می شوند با هدف خنثی سازی علائمی مانند اسهال ، یبوست و درد شکم هستند.

سندرم روده تحریک پذیر در برابر بیماری التهابی روده

بیماری التهابی روده کمتر از سندرم روده تحریک پذیر است و نباید آن را اشتباه گرفت. بیماری التهابی روده شامل بیماری کرون و کولیت اولسراتیو است که با التهاب مزمن در دستگاه گوارش همراه است. علائم بیماری التهابی روده شامل کاهش وزن ، درد معده و اسهال است و معمولاً با دارو یا جراحی درمان می شود.

یبوست

نیاز به مدفوع در شرایطی که قادر به انجام این کار نیستید ، می تواند با سایر اختلالات گوارشی یا خود به خود رخ دهد. در حالی که یبوست گاهی اوقات طبیعی است ، یبوست مزمن می تواند نشانه ای از یک وضعیت نگران کننده باشد.

علائم یبوست

کمتر از سه بار در هفته مدفوع کنید

مدفوع سفت

– برای اجابت مزاج فشار وارد کنید

احساس انسداد در راست روده که از اجابت مزاج جلوگیری می کند

احساس ناتوانی در تخلیه کامل مدفوع از راست روده

برای تخلیه رکتوم به کمک نیاز دارید ، مانند استفاده از دست برای فشار آوردن به شکم یا استفاده از انگشت برای برداشتن مدفوع از رکتوم

اگر دو یا چند مورد از این علائم را داشته باشید ، یبوست بیش از سه ماه مزمن در نظر گرفته می شود.

گزینه های درمان یبوست

یبوست مزمن باید تحت نظر پزشک معالجه شود. یبوست گاه به گاه نیز با ملین های بدون نسخه و اقدامات غذایی مانند افزایش فیبر و آب مصرفی قابل درمان است.