هنوز وارد گفتمان توسعه پایدار نشده‌ایم

اگرچه در سال 2015، سازمان ملل 17 برنامه را با هدف توسعه پایدار تعریف کرده است، اما با اجرای آن برنامه ها، توسعه پایدار در سال 2030 به اوج خود می رسد و شامل مشارکت همه دولت ها و گروه های کلیدی از جمله زنان و کودکان می شود. ، جوانان، مردم بومی و سازمان های غیردولتی و مقامات محلی، کارگران، اتحادیه های کارگری، تجارت و صنعت، جامعه علمی و فناوری و کشاورزی و سایر ذینفعان مانند داوطلبان، مهاجران، بنیادها و جوامع محلی مورد تاکید قرار گرفته اند، اما ما هنوز در آغاز راه رسیدن به توسعه پایدار هستند.

در این باره شیمیشی با یکی از کارشناسان و محققان حوزه توسعه پایدار برای بررسی بیشتر در این زمینه گفت‌وگو کرده است.

مهدی نایدر، پژوهشگر حوزه توسعه پایدار وی در گفت وگو با شیمیشی اظهار کرد: به گفته کارشناسان، توسعه پایدار تحمیل آسیب های اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی به نسل های آینده نیست، بلکه با بررسی برنامه های توسعه ایران می بینیم که بر اساس ماده رسمی، ترک نکردیم. به طور کامل وارد گفتمان توسعه پایدار شده اند.

وی همچنین گفت: این بخش از دهه 90 مطرح شده است و اگرچه در مقالات خود از عنوان توسعه پایدار استفاده می کنیم اما حقیقت این است که وارد این مقوله نشده ایم و در مرحله قبل به معنای استانداردهای توسعه و مستمر است. توسعه و اولویت و تاخیر توسعه.

این محقق توسعه پایدار تشریح کرد: اگرچه در گفتار خود از واژه توسعه پایدار استفاده می کنیم، اما ایده ما مبتنی بر توسعه پایدار نیست و با طرح ها و پروژه های توسعه ای که در کشور اجرا می شود، مشخص است که از این واژه استفاده می کنیم. در رشته خود صحبت ماست، اما پارادایم توسعه پایدار در افکار و اعمال ما گنجانده نشده است.

مولفه هایی برای دستیابی به توسعه پایدار مورد نیاز است

نایدر در خصوص مولفه های لازم برای رسیدن به این مقوله گفت: باید پیوست ها و گزارش های توجیهی را چه در بحث برنامه ها و چه در بحث پروژه های اجرایی که باید گزارش توجیهی داشته باشد و جنبه های مختلف یک طرح را جدی بگیریم. و پروژه باید در نظر گرفته شود. اما این مقوله در سیستم اداری و سیاستگذاری نادر است.

وی با اشاره به اینکه می بینیم گاهی 10 نماینده مجلس بدون توجه به پیوست ها طرح می نویسند، گفت: هر برنامه و پروژه ای باید پیوست های فنی، مالی، اجتماعی، زیست محیطی و … داشته باشد. در غیر این صورت به هیچ وجه نباید مورد توجه قرار گیرد و در مرحله بعدی اضافاتی در نظر گرفته شود تا مدیران نتوانند نظر کارشناسان را در رده های مختلف وتو کنند. مثلاً وقتی در پروژه ای مشکل زیست محیطی وجود دارد، مسئولان محلی و منطقه ای نباید آن را وتو کنند.

این محقق در حوزه توسعه پایدار با بیان اینکه توسعه شهربازی مردم پیشرفت کرده است، بنابراین انتظار نمی رود که توسعه در جایی اتفاق بیفتد که مردم توسعه نیافته باشند و گفت: ما به این بحث گوش نمی دهیم و ما منافع کوتاه مدت را به منافع بلند مدت ترجیح می دهیم. این موضوع ریشه تاریخی و فرهنگی دارد، زیرا ایران جامعه ای کوتاه مدت است و در مسائل مختلف نسل های آینده را دست کم می گیریم و به فکر پرهیز از هزینه برای آنها نیستیم و منافع بلندمدت را در نظر نمی گیریم.

مقاله باید توسعه مستمر را نشان دهد

نایدر تصریح کرد: ما جامعه کوتاه مدتی هستیم به عنوان مثال در مقوله ساخت و ساز هر 30 سال یک بار خانه می سازیم و می سازیم بنابراین باید نگرش در جامعه تغییر کند و موضوع توسعه پایدار باشد. یک بحث عمومی و البته یک حلقه واسطه ایجاد شود که در آن گروه های مرجع و صاحب نظران و صاحب نظران به ابلاغ این ماده کمک کنند و در مدیریت دستگاه مجریه و مقننه با جدیت عمل کنند.

وی یادآور شد: امروزه تاثیر توسعه مستمر بر جامعه نادیده گرفته شده است، بنابراین در منطقه ترشیز به دلیل بحرانی بودن دشت، توسعه باغات و باغات در زمانی اتفاق افتاد و امروز شاهد آن هستیم. عواقب نادیده گرفتن مقوله توسعه پایدار از نظر حفاظت از محیط زیست در این منطقه، پس باید آینده بسازیم، هرگز برای منطقه نخواهد آمد.

این پژوهشگر حوزه توسعه پایدار را تشریح کرد: در تصمیم گیری همه چیز را به آینده منتقل می کنیم و نمی دانیم آینده کیست. از این رو می توان طرح ها و پروژه های بی شماری را مثال زد که اجرا کرده ایم و با اجرای آنها سعی در تخریب سرزمین خود داشته ایم. متاسفانه ما منابع کشور را مصرف می کنیم و چیزی برای آینده باقی نمی گذاریم.

توسعه پایدار مستلزم تغییر در جامعه و حکومت است

نایدر با اشاره به اینکه جامعه نیز در پیمودن مسیر توسعه پایدار نقش موثری دارد، گفت: مدیران و مسئولان حاصل این جامعه هستند، بنابراین برای دستیابی به توسعه پایدار نیاز به تغییر دیدگاه و رویکرد دولت نسبت به این امر است. برنامه های توسعه و عمران . . پروژه هایی که انجام می دهد

وی بر لزوم تغییر نگرش مردم و جامعه نسبت به مقوله توسعه پایدار تاکید کرد و گفت: در جامعه ما توسعه پایدار توسط محیط زیست کاهش یافته است، اما این جمله بر توسعه در همه ابعاد تاکید دارد و بعد زیست محیطی یکی از ابعاد است. معیارهای گسترش امکانات و بهبود کیفیت، زندگی انسان.

توسعه و امنیت برای یکدیگر لازم و ضروری هستند

این پژوهشگر توسعه پایدار با بیان اینکه توسعه و امنیت برای یکدیگر لازم و ضروری هستند، اظهار داشت: توسعه و امنیت برای یکدیگر لازم و ضروری است. وی همچنین گفت: امنیت دو ضلع دارد، یک طرف امنیت سخت که نیروی نظامی و دفاعی است و طرف دیگر امنیت نرم که حوزه های مختلفی از جمله امنیت اقتصادی، امنیت اجتماعی، امنیت محیطی و امنیت غذایی و نرم را شامل می شود. امنیت، محصول توسعه است. البته باید به خاطر داشت که قدرت برتر در امنیت شدید لزوماً منجر به پیشرفت نمی شود که نمونه کره شمالی است.

نایدر تصریح کرد: دستیابی به توسعه پایدار به این معناست که توسعه باید منافع نسل های آینده را نیز در نظر بگیرد. برای این منظور نیاز به تغییر نگرش و اقدامات اجتماعی دولت وجود دارد. آنچه در سطح مدیریت باید مورد توجه قرار گیرد این است که کلیه برنامه ها و فعالیت ها در سطوح مختلف ملی، محلی و منطقه ای در زمینه های مدیریتی، فنی، مالی، اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و زیست محیطی دارای ضمیمه های تشریحی هستند و بس. . متاسفانه در برنامه ها و فعالیت های ما فراموش شده است.

وی تصریح کرد: با افزایش سطح توسعه نیافتگی، زمینه ظهور و توسعه مستضعفان و تندروها فراهم می شود و زمانی که در جامعه اختلاف نظر وجود داشته باشد، نتیجه این می شود که توسعه در عرصه های مختلف به آنها اهمیت نمی دهد.

انتهای پیام