فلسطین، مهمترین مسئله مردمان اروپا است

در نشست بررسی ابعاد جنایت اسرائیل در غزه مطرح شد:

چهارمین نشست از سلسله نشست های دانشگاه خانه گفتگو با موضوع بررسی ابعاد جنایت اسرائیل در غزه و لبنان در تالار ۹ دی دانشگاه آزاد برگزار شد.

به گزارش خبرنگار گروه پژوهش خبرگزاری آنا مصطفی مصلح زاده سفیر سابق ایران در کشور اردن و از اساتید سیاست خارجه با طرح این سوال که جهان را چگونه می بینید خاطر نشان کرد: ناهنجاری ها و فساد جنگ کشتار و قاچاق سلاح با توجه به گزارش های سازمان ملل رو به افزایش است. این پرسپکتیو که از دهه های گذشته تا الان وجود دارد و شاهد افزایش این ناهنجاری ها هستیم حتی با توجه به این که نهاد های بین المللی در تلاش برای کاهش آن هستند چرا باید این طوری باشد.

وی با طرح یک سوال دیگر مبنی بر این که مهمترین مسئله در جهان چیست بیان کرد: بیش از همه چیز ها مردم اروپا برای فلسطین در حال تظاهرات هستند و هیچ تظاهراتی در دنیا و اروپا به اندازه موضوع فلسطین نیست. حتی این موضوع در نهاد های بین المللی به عنوان مهمترین بحث جلسات آنها است. اگر بخواهیم چالش جهانی را نگاه کنیم جنگ اوکراین و جنگ فلسطین دو محل توجه NGO ها و نهاد های بین المللی و دولت ها است.

اما یک سوال اساسی که بوجود می آید این است که آیا ما در دانشگاه های خودمان به موضوع فلسطین خیلی توجه می کنیم که باید گفت خیر.

وی به سوال سومی مبنی براینکه چرا فلسطین به این معضل دچار شده است اشاره کرد و بیان داشت: شرایط جنگ غزه شبیه جنگ جهانی دوم است بطوریکه در جنگ جهانی دوم برخی از کشور ها مانند آلمان اعتراضاتی به سلطه کشور های دیگر داشتند و همین قاعده در خصوص جنگ غزه نیز حکمفرماست. الان هم موقعیت به گونه ای است که اسرائیل جزوی از دولت آمریکا است و از آن سمت لبنان هم متحدانی چون ایران یمن و سوریه را با خود همراه دارد که از نظری شباهت با جنگ جهانی دوم دارد. بدون شک جنگ جهانی سوم هم تقریبا همین موقعیتی را دارد که الان در منطقه شاهد آن هستیم

این کارشناس مسايل منطقه خاطر نشان کرد: در سال ۱۹۱۷ کشور انگلیس به عنوان قدرت عالی در جهان کشور های قلمرو عثمانی را همزمان به چند کشور دیگر فروخت و بعد از قیمومیت بر فلسطین سعی کرد به دلیل تنفر مسیحیان به دلایل اقتصادی و دینی در اروپا نسبت به یهودی ها سعی کرد تا یهودی ها را به فلسطین بیاورد. همچنین حضور یهودی ها در فلسطین و سیطره ای که بر آن ها داشت باعث می شد تا غیر مستقیم نظارت خود را به خاورمیانه حفظ کند. انگلیس با سازماندهی گروه های یهودی مهاجر به فلسطین آموزش های نظامی را برای پیشبرد اهداف خودش انجام داد.

مصلح زاده افزود: در ۱۹۴۷ در معاهده ای که در سازمان ملل متحد صورت گرفت قرار شد که ۵۶ درصد فلسطین را به یهودی ها و ۴۴ درصد را به فلسطینی ها اختصاص دهند. این معاهده باعث شد تا در سال ۱۹۴۸ بن گورین کشور اسرائیل را رسما راه اندازی کند بطوریکه به کاهش تصدی گری کشور انگلیس از فلسطین و یهودی ها منجر شد.
 
وی ادامه داد: در ۱۹۶۸ و در جنگ ۶ روزه میان رژیم صهیونیستی و اعراب توانستند که ۲۲ درصد مابقی مناطقی که تقسیم نشده بود را از آن خود کند و سهم خود را به بیش از ۱۰۰ درصد افزایش دهد که این موضوع با واکنش سازمان ملل مواجه شد.

سفیر سابق ایران در اردن تصریح کرد: وظایف سازمان ملل بر عکس تعهد های جهانی نه تنها با اشغالگر مبارزه نمی کند بلکه به رسمیت شناختن اسرائیل و ساکت ماندن نسبت به جنایت های انجام شده نشان می دهد که رفتار کاملا نقضی با آیین نامه هایش دارد.

وی در پاسخ به این سوال که قوم یهودی در این خاک ریشه داشته است گفت: جواب اصلی من این است که اگر قومی در تاریخ در منطقه ای زندگی می کردند باید آن جا را به آن ها بدهیم. این تصور تصوری غلط است. مگر سرخپوست ها که در آمریکا می زیستند را باید به سرخپوست ها بدهیم. حتی از نظر حقوق بین الملل هم قانونی مبنی بر این که اگر قومی در جایی زندگی کرده است آن جا برای آن قوم است وجود ندارد. بنا براین الان کشور فلسطین برای مردمانی است که سند دارند و وقتی سند دارند چطور می توان انتظار داشت که این منطقه را به قومی که یک زمانی ریشه دینی در آن جا داشتند داد.