عوامل ژنتیکی موثر در بروز ۵ اختلال روانی

فریبرز درتاج در گفت وگو با شیمیشی. وی تصریح کرد: بیشتر اختلالات روانی ناشی از ترکیب چند عامل ژنتیکی و محیطی است که به آن وراثت چند عاملی می گویند. بسیاری از مشکلات رایج پزشکی دیگر مانند دیابت نوع 2 چاقی و آسم نیز در معرض وراثت چند عاملی هستند و بیماری های روانی نیز از همین قانون پیروی می کنند.

وی ادامه داد: بیماری های روانی در اثر تعامل چند ژن و عوامل دیگری مانند استرس سوء استفاده یا یک حادثه آسیب زا ایجاد می شود که می تواند در فردی که استعداد ارثی دارد بیماری را تحت تاثیر قرار دهد یا باعث ایجاد بیماری شود.

رئیس انجمن روانشناسی تربیتی ایران با اشاره به اینکه بیماری های ژنتیکی معمولاً به صورت غالب یا مغلوب منتقل می شوند گفت: هر فردی در 22 کروموزوم شماره دار خود دو نسخه از ژن را دارد و می توان گفت. برخی از بیماری های روانی در خانواده ها دیده می شوند و سابقه سلامت روان خانواده ممکن است شاخص مهمی برای تعیین خطر ابتلا به بیماری روانی باشد. داشتن یکی از بستگان نزدیک مبتلا به بیماری روانی می تواند به این معنی باشد که شما در معرض خطر بیشتری قرار دارید اما لزوماً به این معنی نیست که به این بیماری مبتلا خواهید شد.

درتاج در ادامه به این موضوع اشاره کرد و گفت: بر اساس یک مطالعه جدید بیماری های روانی عمده ای که به طور سنتی تصور می شود جدا از هم هستند دارای اشکال ژنتیکی هستند. این کشف ممکن است به راه های بهتری برای تشخیص و درمان این بیماری ها منجر شود. محققان دریافته اند که بسیاری از بیماری های روانی در خانواده ها ایجاد می شوند که منشا ژنتیکی بالقوه را نشان می دهد. بر اساس این مطالعه فاکتورهای ژنتیکی مشترک در 5 اختلال روانی رایج از جمله اوتیسم اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD) اختلال دوقطبی افسردگی اساسی و اسکیزوفرنی یافت می شود.

وی تصریح کرد: علائم این بیماری ها ممکن است همپوشانی داشته باشند بنابراین اگرچه تشخیص این پنج سندرم روانی بزرگ دشوار است اما علائم مشترک آنها نشان می دهد که ممکن است در سطح بیولوژیکی شباهت هایی بین آنها وجود داشته باشد. در واقع مطالعات اخیر شواهد محدودی از عوامل خطر ژنتیکی رایج مانند اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی اوتیسم و ​​اسکیزوفرنی افسردگی و اختلال دوقطبی را نشان داده اند.

انتهای پیام