اگر زن بچه دار نشود مهریه تعلق میگیرد
اگر زن بچه دار نشود مهریه تعلق میگیرد
در پاسخ به این پرسش که آیا اگر زن توانایی فرزندآوری نداشته باشد، مهریه به او تعلق می گیرد، باید به صراحت اعلام کرد که بله، مهریه به زن نازا تعلق می گیرد و قانون مدنی ایران ناباروری را مانعی برای پرداخت مهریه یا کاهش آن نمی داند.
نهاد خانواده و ازدواج، ستون فقرات جامعه ایرانی را تشکیل می دهد و مهریه به عنوان یکی از مهم ترین حقوق مالی زن، جایگاه ویژه ای در این نهاد دارد. مهریه نه تنها یک پشتوانه اقتصادی برای زن محسوب می شود، بلکه نمادی از احترام به جایگاه او در عقد نکاح است. با این حال، در برخی موقعیت ها، ابهامات و تصورات غلطی در خصوص تأثیر شرایط خاص، مانند ناباروری زن، بر حق مهریه او به وجود می آید. این مقاله با هدف روشن ساختن تمامی ابعاد حقوقی، شرایط و استثنائات مربوط به مهریه زن نازا، بر پایه قوانین جاری جمهوری اسلامی ایران، به ارائه پاسخ هایی مستند، شفاف و جامع می پردازد تا هرگونه ابهام را برطرف ساخته و تصویری دقیق از حقوق و تکالیف زوجین ارائه دهد.
مبانی حقوقی مالکیت زن بر مهریه
پیش از ورود به بحث اصلی درباره مهریه زن نازا، لازم است تا مفهوم و مبانی حقوقی مهریه به طور دقیق تبیین شود. مهریه، مالی است که به موجب عقد ازدواج، مرد متعهد به پرداخت آن به زن می شود و یکی از آثار مالی این پیوند مقدس است. درک صحیح این مفهوم، کلید پاسخگویی به بسیاری از ابهامات حقوقی، از جمله تأثیر ناباروری بر آن است.
تعریف و انواع مهریه
مهریه در حقوق ایران، مالی است که حین عقد نکاح یا پس از آن، از سوی مرد به زن تعلق می گیرد. این حق مالی، شرعی و قانونی است و به محض انعقاد عقد، زن مالک آن می شود. انواع مهریه عبارتند از:
- مهریه عندالمطالبه: متداول ترین نوع مهریه که زن می تواند هر زمان پس از عقد، آن را از مرد مطالبه کند و مرد مکلف به پرداخت آن است.
- مهریه عندالاستطاعه: در این نوع مهریه، پرداخت آن منوط به توانایی مالی مرد است و زن تنها زمانی می تواند آن را مطالبه کند که مرد استطاعت مالی خود را اثبات کند.
- مهرالمثل: در مواردی که مهریه در عقد تعیین نشده باشد و رابطه زناشویی اتفاق افتاده باشد، دادگاه با توجه به وضعیت و شئونات زن و عرف، مهریه ای را تعیین می کند.
- مهرالمتعه: در صورتی که مهریه در عقد تعیین نشده باشد و طلاق قبل از رابطه زناشویی اتفاق بیفتد، دادگاه مبلغی را به عنوان مهرالمتعه برای زن تعیین می کند.
نکته کلیدی آن است که مهریه، یک بدهی شرعی و قانونی بر ذمه مرد محسوب می شود.
زمان تعلق و مالکیت مهریه به زن: ماده ۱۰۸۲ قانون مدنی
ماده ۱۰۸۲ قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران به وضوح بیان می دارد: به مجرد عقد، زن مالک مهر می شود و می تواند هر نوع تصرفی که بخواهد در آن بنماید. این ماده، سنگ بنای تمامی مباحث مربوط به مهریه است و نقش محوری در پاسخگویی به سوال اصلی این مقاله دارد. بر اساس این اصل، مالکیت زن بر مهریه، لحظه ای و همزمان با جاری شدن صیغه عقد نکاح محقق می شود. این بدان معناست که حتی یک روز پس از عقد، زن می تواند مهریه خود را مطالبه کند و در آن تصرف نماید، مگر در موارد استثنایی خاص که قانون تعیین کرده است.
مهم ترین تفاوتی که در این زمینه باید به آن اشاره کرد، بین مالکیت بر مهریه و قابلیت مطالبه کامل آن است. مالکیت مهریه به محض عقد برای زن حاصل می شود؛ اما مطالبه کل مهریه منوط به برقراری رابطه زناشویی (دخول) است. اگر طلاق قبل از دخول واقع شود، زن تنها مستحق نصف مهریه تعیین شده خواهد بود. این قاعده، یک قانون عمومی است و ارتباطی به علت طلاق یا هر وضعیت دیگری، از جمله توانایی یا عدم توانایی فرزندآوری زن ندارد.
پاسخ صریح و مستند: آیا به زن نازا مهریه تعلق می گیرد؟
با توجه به مبانی حقوقی مهریه که در بخش قبل تشریح شد، اکنون به پاسخ صریح و مستند به پرسش محوری این مقاله می پردازیم. یکی از شایع ترین تصورات غلط در جامعه این است که ناباروری زن می تواند منجر به سلب یا کاهش حق مهریه او شود؛ اما این دیدگاه با اصول حقوقی و قوانین جاری کشورمان در تضاد است.
اصل کلی: تعلق کامل مهریه به زن نازا با تکیه بر ماده ۱۰۸۲ قانون مدنی
پاسخ قاطع و بدون ابهام این است که بله، مهریه به زن نازا تعلق می گیرد. قانون مدنی ایران، ناباروری زن را به هیچ وجه از موجبات سلب یا حتی کاهش مهریه ندانسته است. استدلال حقوقی این امر بسیار روشن است: مهریه در قبال عقد ازدواج و به عنوان حق مالی ناشی از این پیوند تعیین می شود و نه در قبال توانایی فرزندآوری زن. ازدواج، یک قرارداد شرعی و قانونی است که به موجب آن، حقوق و تکالیفی برای زوجین ایجاد می شود و مهریه یکی از اصلی ترین حقوق مالی زن در این قرارداد است.
بنابراین، چه ناباروری زن قبل از عقد وجود داشته و چه بعد از عقد مشخص شود، و حتی اگر مرد از این موضوع بی اطلاع بوده باشد (مگر در موارد خاص و اثبات شده تدلیس که بسیار نادر است و ربط مستقیمی به مهریه ندارد)، حق مهریه زن پابرجا خواهد بود و مرد مکلف به پرداخت آن است.
تفاوت مهریه کامل یا نصف، فقط بر اساس وقوع رابطه زناشویی
تنها حالتی که می تواند بر میزان مهریه زن (چه نازا باشد و چه نباشد) تأثیرگذار باشد، وقوع یا عدم وقوع رابطه زناشویی (دخول) است، نه وضعیت باروری. همانطور که در ماده ۱۰۸۲ قانون مدنی تصریح شده و مکرراً توسط دادگاه ها تأیید می شود:
- اگر رابطه زناشویی میان زوجین برقرار شده باشد، زن مستحق دریافت تمامی مهریه تعیین شده در عقدنامه است، حتی اگر نابارور باشد. در این حالت، ناباروری هیچ تأثیری بر میزان مهریه ندارد.
- اگر طلاق قبل از وقوع رابطه زناشویی (در دوران عقد) اتفاق بیفتد، زن مستحق دریافت نصف مهریه است. این نصف شدن مهریه صرفاً به دلیل عدم دخول است و ناباروری زن هیچ نقشی در این قاعده حقوقی ایفا نمی کند. به عبارت دیگر، خواه زن نازا باشد یا بارور، اگر طلاق قبل از دخول واقع شود، نصف مهریه به او تعلق می گیرد.
موارد محدود و استثنایی عدم تعلق یا کاهش مهریه
برای رفع ابهام و درک بهتر، باید به مواردی اشاره کرد که در آن ها ممکن است مهریه به طور کامل به زن تعلق نگیرد یا کاهش یابد. این موارد استثنایی هستند و ناباروری زن جزء آن ها نیست:
- بذل مهریه توسط زن: زن با اراده و اختیار خود می تواند تمام یا بخشی از مهریه خود را به مرد ببخشد.
- فسخ نکاح به دلیل برخی عیوب خاص: در صورتی که عقد نکاح به دلیل وجود عیوب مشخصی در زن (مانند جنون، قرن، جذام، برص، افضاء و فلج) قبل از دخول فسخ شود، ممکن است مهریه به او تعلق نگیرد. لازم به ذکر است که نازایی جزء این عیوب محسوب نمی شود.
- طلاق خلع و مبارات: در این نوع طلاق ها که به درخواست زن و با کراهت از شوهر انجام می شود، زن بخشی از مهریه یا مالی دیگر را به مرد می بخشد تا او را راضی به طلاق کند.
این موارد، استثنائات قانونی هستند و تحت هیچ شرایطی، ناباروری زن به خودی خود منجر به عدم تعلق یا کاهش مهریه نمی شود. حق مهریه، یک حق ذاتی و مستقل از توانایی باروری است که به مجرد عقد نکاح برای زن تثبیت می شود.
آیا نازایی زن، عیب محسوب می شود؟ تفاوت با فسخ نکاح
یکی دیگر از ابهامات حقوقی رایج در خصوص ناباروری زن، این است که آیا این وضعیت می تواند به عنوان یک عیب تلقی شده و موجبات فسخ نکاح را فراهم آورد؟ پاسخ به این سوال، تفاوت های اساسی بین عیب در معنای حقوقی و ناباروری را روشن می کند.
تعریف عیب در قانون مدنی برای فسخ نکاح
در قانون مدنی ایران، برای فسخ نکاح، عیوب خاصی در زوجین پیش بینی شده است که به یکی از طرفین، حق فسخ عقد را می دهد. این عیوب شامل مواردی است که به سلامت جسمی یا روانی فرد مربوط می شود و به حدی است که ادامه زندگی مشترک را با مشکل جدی مواجه می کند یا از ابتدا نقض غرض عقد ازدواج محسوب می شود. برای مرد، عیوبی مانند جنون، خصاء، عنن (ناتوانی جنسی) و مقطوع بودن آلت تناسلی در زن، از موجبات فسخ نکاح هستند. برای زن نیز عیوبی چون جنون، قرن، جذام، برص، افضاء و فلج، در صورت وجود قبل از عقد و جهل مرد به آن، می تواند حق فسخ ایجاد کند.
جایگاه ناباروری: عدم جواز فسخ نکاح به دلیل نازایی
بر اساس قانون ایران، ناباروری زن، چه از ابتدا وجود داشته باشد و چه پس از عقد حادث شود، به هیچ عنوان عیب محسوب نمی شود که مرد بتواند به واسطه آن عقد نکاح را فسخ کند. تفاوت اساسی میان فسخ و طلاق در این نکته نهفته است که فسخ نکاح، انحلال یک جانبه عقد به دلیل وجود عیب یا تخلف از شرط در یکی از طرفین است و نیاز به حکم دادگاه ندارد (هرچند تأیید آن در دادگاه لازم است)، در حالی که طلاق، فرآیند انحلال نکاح است که عمدتاً با اراده مرد یا به درخواست زن و با رعایت تشریفات قانونی انجام می شود. قانونگذار، ناباروری را در لیست عیوبی که حق فسخ را ایجاد می کنند، قرار نداده است.
اگر زن قبل از ازدواج از نازایی خود آگاه باشد و به مرد نگوید
حتی در شرایطی که زن قبل از ازدواج از ناباروری خود آگاه باشد و این موضوع را به مرد اطلاع ندهد، این امر به تنهایی، حق مهریه او را ساقط نمی کند و مرد نیز نمی تواند به صرف عدم اطلاع از این موضوع، ادعای فسخ نکاح یا عدم پرداخت مهریه را مطرح کند. تنها در صورتی که بتوان ثابت کرد که زن با تدلیس (فریب) و به قصد خاصی که مستقیماً به عقد نکاح و مهریه مربوط باشد، این موضوع را پنهان کرده و این فریب، باعث وقوع عقد شده باشد، ممکن است وضعیت تغییر کند. اما در عمل، اثبات تدلیس در مورد ناباروری و ارتباط مستقیم آن با حق مهریه، بسیار دشوار و نادر است. مهریه به ماهیت عقد و زوجیت تعلق دارد، نه به توانایی تولید مثل زن.
این نکته مهم است که قانون ایران، مهریه را به عنوان پشتوانه ای برای زن در نظر گرفته است که با صرف انعقاد عقد به مالکیت او درمی آید، فارغ از توانایی های زیستی و فیزیولوژیکی او برای فرزندآوری.
حق طلاق مرد به دلیل نازایی همسر و پیامدهای آن
با وجود اینکه ناباروری زن به منزله عیب جهت فسخ نکاح محسوب نمی شود و تأثیری بر حق مهریه او ندارد، اما ممکن است یکی از دلایلی باشد که مرد را به سمت درخواست طلاق سوق دهد. در این بخش به بررسی حق طلاق مرد در چنین شرایطی و پیامدهای حقوقی آن می پردازیم.
حق طلاق با مرد: ماده ۱۱۳۳ قانون مدنی
بر اساس ماده ۱۱۳۳ قانون مدنی: مرد می تواند با رعایت شرایط مقرر در این قانون، با مراجعه به دادگاه، تقاضای طلاق همسر خود را بنماید. این ماده، حق یک جانبه طلاق را برای مرد در نظر گرفته است. بنابراین، اگر مردی به دلیل ناباروری همسرش (که پس از تشخیص پزشکی قانونی به اثبات رسیده باشد)، تمایلی به ادامه زندگی مشترک نداشته باشد، می تواند با مراجعه به دادگاه خانواده، درخواست طلاق بدهد. لازم به ذکر است که این حق طلاق، مشروط به پرداخت تمامی حقوق مالی زن است.
شرایط و مراحل طلاق به علت نازایی زن
طلاق به دلیل ناباروری زن، دارای شرایط و مراحل قانونی خاصی است که مرد باید آن ها را طی کند:
- ارائه مدارک پزشکی معتبر: مرد باید مدارک پزشکی رسمی و معتبر که به تأیید پزشک متخصص و پزشکی قانونی رسیده باشد، مبنی بر عدم توانایی زن در فرزندآوری را به دادگاه ارائه دهد. این مدارک باید به وضوح نشان دهنده منشأ ناباروری از جانب زن باشد.
- تقدیم دادخواست طلاق: مرد باید دادخواست طلاق به خواسته طلاق به دلیل عسر و حرج ناشی از عدم فرزندآوری یا صرفاً درخواست طلاق را به دادگاه خانواده تقدیم کند. اگرچه نازایی به خودی خود عسر و حرج زن محسوب نمی شود، اما می تواند برای مرد عسر و حرج ایجاد کند.
- شرکت در جلسات مشاوره: مطابق قانون حمایت خانواده، زوجین پیش از صدور حکم طلاق، ملزم به شرکت در جلسات مشاوره خانواده هستند. در این جلسات، سعی بر صلح و سازش می شود.
- صدور حکم طلاق: در صورتی که دادگاه، دلایل مرد را موجه تشخیص دهد و پس از طی مراحل قانونی و جلسات مشاوره، حکم طلاق را صادر می کند.
تأکید می شود که در تمامی مراحل طلاق، مرد مکلف به پرداخت تمام و کمال حقوق مالی زن شامل مهریه، نفقه (تا پایان عده)، اجرت المثل ایام زوجیت و نحله (در صورت عدم وجود اجرت المثل) است. ناباروری زن، هیچ خللی در این حقوق وارد نمی کند.
امکان ازدواج مجدد مرد
پس از طلاق رسمی و قطعی و البته پرداخت کامل تمامی حقوق مالی زن اول، مرد می تواند با شخص دیگری ازدواج کند. این حق، پس از اتمام فرآیند قانونی طلاق و عدم وجود موانع شرعی و قانونی دیگر برای ازدواج مجدد، برای مرد فراهم می شود. در اینجا نیز تأکید می شود که بدون طلاق همسر اول و بدون اذن دادگاه و اثبات شرایط خاص (مانند عدم تمکین زن یا اثبات نازایی)، ازدواج مجدد مرد می تواند جرم محسوب شده و مجازات قانونی در پی داشته باشد. بنابراین، رعایت تشریفات قانونی طلاق پیش از هرگونه اقدام برای ازدواج مجدد ضروری است.
سایر حقوق مالی زن نازا در صورت طلاق
همانطور که پیش تر ذکر شد، ناباروری زن هیچ تأثیری بر حق مهریه او ندارد. این قاعده در مورد سایر حقوق مالی زن نیز صادق است. طلاق به دلیل ناباروری، زن را از سایر حقوق مالی اش محروم نمی کند و مرد مکلف به پرداخت تمامی این حقوق است.
نفقه، اجرت المثل و نحله
- نفقه: زن، حتی اگر نابارور باشد، تا زمانی که در دوران عقد یا در ایام عده طلاق رجعی به سر می برد و تمکین عام و خاص را رعایت می کند، مستحق دریافت نفقه است. ناباروری زن هیچ تأثیری بر حق دریافت نفقه ندارد.
- اجرت المثل ایام زوجیت: اگر زن در طول زندگی مشترک، کارهایی را که شرعاً بر عهده او نبوده (مانند کارهای خانه) به امر زوج و با قصد عدم تبرع (یعنی بدون قصد رایگان انجام دادن) انجام داده باشد، مستحق دریافت اجرت المثل است. ناباروری زن، بر این حق نیز بی تأثیر است.
- نحله: در صورتی که شرایط دریافت اجرت المثل فراهم نباشد، دادگاه می تواند با توجه به سال های زندگی مشترک و نوع کارهایی که زن انجام داده است، مبلغی را تحت عنوان نحله برای او تعیین کند. این حق نیز با وجود ناباروری زن، پابرجا خواهد بود.
جهیزیه و سایر اموال
جهیزیه و تمامی اموال شخصی که زن پیش از ازدواج یا در طول آن به دست آورده است، به طور کامل متعلق به اوست و مرد هیچ حقی نسبت به آن ها ندارد. طلاق به دلیل ناباروری نیز هیچ تأثیری بر مالکیت زن بر اموال شخصی و جهیزیه او نخواهد داشت و زن می تواند در هر زمانی، جهیزیه خود را مسترد کند.
حضانت فرزندان (در صورت وجود فرزند از ازدواج قبلی یا فرزندخواندگی)
اگر زن از ازدواج قبلی خود دارای فرزندی باشد یا فرزندی را به فرزندخواندگی پذیرفته باشد، ناباروری او در ازدواج فعلی، هیچ تأثیری بر حق حضانت او نسبت به آن فرزندان نخواهد داشت. صلاحیت حضانت، بر اساس معیارهای دیگری مانند توانایی نگهداری، سلامت اخلاقی و روانی والدین و مصلحت کودک تعیین می شود و ناباروری، جزء این معیارها نیست.
نکات حقوقی مهم و توصیه های کاربردی
موضوعات حقوقی مربوط به خانواده و طلاق، همواره پیچیدگی های خاص خود را دارند. در مواجهه با مسائلی نظیر ناباروری و تأثیر آن بر حقوق مالی زن، رعایت برخی نکات و توصیه ها می تواند راهگشا باشد و از بروز مشکلات بیشتر جلوگیری کند.
اهمیت مشاوره با وکیل متخصص
پرونده های خانواده، به دلیل حساسیت های عاطفی و ظرافت های حقوقی، نیازمند دقت فراوان هستند. مشاوره با یک وکیل متخصص و باتجربه در امور خانواده، می تواند به شما در درک صحیح قوانین، شناخت حقوق و تکالیف خود و طی کردن مسیر قانونی به بهترین شکل ممکن کمک کند. مزایای مراجعه به وکیل عبارتند از:
- کاهش استرس و نگرانی: وکیل با تسلط بر قوانین و رویه های دادگاه، می تواند راهنمایی های لازم را ارائه کرده و بار روانی پرونده را از دوش شما بردارد.
- تسریع روند پرونده: وکیل متخصص می تواند با انجام صحیح اقدامات قانونی و تهیه مدارک لازم، به تسریع روند رسیدگی به پرونده کمک کند.
- حفظ حقوق: حضور وکیل تضمین می کند که تمامی حقوق قانونی شما به طور کامل شناخته و پیگیری شود و از تضییع حقوق شما جلوگیری به عمل آید.
ثبت دقیق توافقات در عقدنامه
هرچند ناباروری به خودی خود اثری بر مهریه ندارد، اما در صورت وجود توافقات خاص میان زوجین در خصوص شرایط فرزندآوری یا هر شرط دیگری که در آینده می تواند بر زندگی مشترک تأثیر بگذارد، بهتر است این توافقات به طور واضح و شفاف در سند ازدواج (عقدنامه) ذکر شود. به عنوان مثال، اگر شرط خاصی در مورد فرزندآوری و حقوق مالی مرتبط با آن وجود دارد، باید به دقت در عقدنامه گنجانده شود. البته این شروط نباید مغایر با شرع و قانون باشند.
پرهیز از تصمیم گیری های عجولانه
مواجهه با مشکل ناباروری، چالش های عاطفی و روانی فراوانی برای زوجین به همراه دارد. در چنین شرایطی، تصمیم گیری های عجولانه، به ویژه در مورد مسائل حقوقی مانند طلاق یا مهریه، می تواند عواقب جبران ناپذیری داشته باشد. توصیه می شود زوجین، قبل از هر اقدام حقوقی، با یکدیگر به گفت وگو بنشینند، از مشاوران خانواده کمک بگیرند و تمامی جوانب عاطفی، مالی و حقوقی تصمیم خود را بسنجند.
قانونگذار ایرانی با در نظر گرفتن ماهیت عقد نکاح و فلسفه مهریه، جایگاه این حق مالی را فراتر از توانایی های بیولوژیکی زن برای فرزندآوری می داند و بدین ترتیب، پشتوانه مالی او را در هر شرایطی تضمین می کند.
سوالات متداول
آیا اگر نازایی از مرد باشد، باز هم مهریه به زن تعلق می گیرد؟
بله، در صورتی که ناباروری از جانب مرد باشد نیز، مهریه به زن تعلق می گیرد. مهریه حق زن در قبال عقد ازدواج است و به مشکل ناباروری مرد یا زن هیچ ارتباطی ندارد. این حق با جاری شدن صیغه عقد نکاح برای زن تثبیت می شود و مرد مکلف به پرداخت آن است.
آیا زن نازا می تواند درخواست طلاق دهد و مهریه خود را مطالبه کند؟
بله، زن نیز تحت شرایط خاص و موجه قانونی می تواند درخواست طلاق دهد و مهریه خود را مطالبه کند. ناباروری زن مانعی برای طرح دادخواست طلاق از سوی وی و مطالبه مهریه نیست. اگر زن بتواند دلایل موجه قانونی برای طلاق، مانند عسر و حرج یا عدم پرداخت نفقه، را اثبات کند، می تواند درخواست طلاق داده و مهریه خود را مطالبه نماید.
آیا مرد می تواند به بهانه نازایی زن از پرداخت مهریه خودداری کند؟
خیر، این اقدام مرد کاملاً غیرقانونی است. همانطور که بارها تأکید شد، ناباروری زن هیچ تأثیری بر حق مهریه او ندارد. در صورت خودداری مرد از پرداخت مهریه به این بهانه، زن می تواند از طریق مراجع قضایی (دادگاه خانواده و اجرای احکام) اقدام به مطالبه و وصول مهریه خود کند.
آیا برای طلاق به دلیل نازایی زن، توافق طرفین لازم است؟
خیر، توافق طرفین برای طلاق به دلیل نازایی زن الزامی نیست. مرد بر اساس حق طلاق خود که در ماده ۱۱۳۳ قانون مدنی تصریح شده است، می تواند بدون رضایت زن نیز تقاضای طلاق دهد. البته، همانطور که قبلاً ذکر شد، در این صورت نیز مرد موظف است تمامی حقوق مالی زن از جمله مهریه، نفقه، اجرت المثل و نحله را به طور کامل پرداخت کند.
مدت زمان تقریبی رسیدگی به پرونده طلاق به دلیل نازایی چقدر است؟
مدت زمان رسیدگی به پرونده های طلاق، بسته به پیچیدگی پرونده، کامل بودن مدارک، میزان همکاری طرفین، حجم کاری دادگاه و وجود مراحل تجدیدنظر یا فرجام خواهی، متفاوت است. اما معمولاً این فرآیند شامل مراحل مشاوره اجباری، دادگاه بدوی و در صورت اعتراض، دادگاه تجدیدنظر و دیوان عالی کشور می شود که می تواند از چند ماه تا بیش از یک سال به طول انجامد.
نتیجه گیری
در جمع بندی نهایی، پاسخ به پرسش اصلی مقاله کاملاً روشن و قاطع است: اگر زن بچه دار نشود، مهریه به او تعلق می گیرد. قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران، ناباروری زن را به هیچ وجه از موجبات سلب یا کاهش حق مهریه او ندانسته است. مهریه، به مجرد عقد نکاح به مالکیت زن درمی آید و این حق، مستقل از توانایی های زیستی و فیزیولوژیکی او برای فرزندآوری است. تنها عامل مؤثر بر میزان مهریه، وقوع یا عدم وقوع رابطه زناشویی است که در صورت عدم دخول، زن مستحق نصف مهریه خواهد بود، اما این امر نیز ارتباطی به ناباروری ندارد.
همچنین، ناباروری زن از دیدگاه قانون، عیب محسوب نمی شود که موجبات فسخ نکاح را فراهم آورد، اما مرد می تواند با رعایت تشریفات قانونی و پرداخت تمامی حقوق مالی زن (مهریه، نفقه، اجرت المثل و نحله)، به دلیل عدم تمایل به ادامه زندگی مشترک ناشی از ناباروری همسرش، تقاضای طلاق دهد. در تمامی این مراحل، حفظ حقوق مالی زن الزامی است. با توجه به پیچیدگی های مسائل حقوقی خانواده، به زوجین توصیه می شود که پیش از هر اقدامی، با وکلای متخصص در این زمینه مشورت کرده و از تصمیم گیری های شتاب زده پرهیز نمایند تا از تضییع حقوق و بروز مشکلات بیشتر جلوگیری شود.